Wariant 1
A wczora z wieczora
z niebieskiego dwora
przyszła nam nowina:
Panna rodzi Syna.
Boga prawdziwego,
nieogarnionego,
za wyrokiem Boskim
w Betlejem żydowskim.
Natychmiast pastuszy,
radzi z drogiej duszy,
do onej to budki
bieżą, wziąwszy dudki.
Chcący widzieć Pana
oddają barana,
na kozłowym rogu
krzyczą chwałę Bogu:
Witaj, Królu nowy,
Synu Dawidowy,
Ty nas masz wybawić
i w niebie postawić. [1], [5]
Wariant 2
A wczora z wieczora/bis
Z niebieskiego dwora/bis
Przyszła nam nowina:/bis
„Panna rodzi Syna,/bis
Boga prawdziwego,/bis
Nieogarnionego,/bis
Za wyrokiem Boskim/bis
W Betlejem żydowskim”./bis
Pastuszkowie w dali/bis
Przy trzódkach swych spali,/bis
Gdy Anioł z północy/bis
Światłość z nieba toczy/bis
Chwałę oznajmując/bis
Szopę pokazując,/bis
Chwałę Boga tego/bis
Dziś tam zrodzonego./bis
„Tam Panna Dzieciątko,/bis
Miłe Niemowlątko/bis
Uwija w pieluszki./bis
Pośpieszcie pastuszki!”/bis
Natychmiast pastuszy/bis
Śpieszą z całej duszy/bis
Weseli bez miary,/bis
Niosą z sobą dary./bis
Mądrości druhowie,/bis
Z daleka królowie/bis
Pragną widzieć swego/bis
Stwórcę przedwiecznego./bis
Dziś Mu pokłon dają,/bis
W Ciele oglądają./bis
Każdy się dziwuje,/bis
Że Bóg nas miłuje./bis
I my też pośpieszmy,/bis
Jezusa ucieszmy/bis
Ze serca darami:/bis
Modlitwą, cnotami./bis
Jezu najmilejszy,/bis
Ze wszech najwdzięczniejszy/bis
Zmiłuj się nad nami/bis
Grzesznymi sługami./bis [2]
Wariant 3
A wczora z wieczora z niebieskiego dwora,
Przyszła nam nowina: Panna rodzi Syna.
Boga prawdziwego, Nieogarnionego
Za wyrokiem Boskim, w Betlejem żydowskiem.
Pastuszkowie mali, w polu wtenczas spali,
Gdy Anioł z północy, światłość z nieba toczy.
Chwałę oznajmując, szopę pokazując,
Gdzie Panna z Dzieciątkiem, wołem i oślątkiem.
I Józefem starym, nad Jezusem małym,
Chwalą Boga tego dziś narodzonego.
Natychmiast pastuszy, radzi z drogiej duszy,
Do onej to budki, bieżą wziąwszy dudki.
Chcący widzieć Pana, oddają barana.
Na kozłowym rogu, krzyczą chwałę Bogu.
Sam śpiewa i będzie ludziom po kolędzie,
W żydowskiej krainie o cudownym Synie.
Niebiescy duchowie, z daleka królowie,
Pragnąc widzieć swego Stwórcę Przedwiecznego.
Dziś Mu pokłon dają, w ciele oglądają,
Z czystą Panną w szopie, to maluczkie Chłopię.
Cieszą podarkami, więc i piosneczkami:
Witaj Zbawicielu i Pocieszycielu,
Witaj Królu nowy, Synu Dawidowy:
Ty masz nas wybawić i w niebie postawić.
W otchłaniach Ojcowie i Patryarchowie,
Dawno Cię czekali, Rorate wołali.
O szczęśliwy żłobie, gdy Mesyasz w tobie,
W pieluszkach związany, z dawna obiecany.
Jezu najmilejszy, ze wszech najwdzięczniejszy,
Zmiłuj się nad nami, grzesznymi sługami. [3], [8]
Wariant 4
/A wczora z wieczora/bis
/z niebieskiego dwora,/bis
/Przyszła nam nowina:/bis
/Panna rodzi Syna./bis
/Za wyrokiem Boskim/bis
/W Betleejm żydowskim/bis
Pastuszkowie mali
w polu wtenczas spali
gdy anioł z północy
światłość z nieba toczy.
Chwałę oznajmując
Szopę pokazując
gdzie Panna z dzieciątkiem,
z wołem i oślątkiem.
I z Józefem starym
nad Jezusem małym
chwalą Boga tego
dziś narodzonego. [4]
Pieśń ta, którą Symfonie anielskie z 1630 r., zalecają śpiewać na nutę piosenki świeckiej o tym samym incipicie, natomiast ręczna adnotacja na egzemplarzu Symfonii na nutę A będziesz mnie bijał, miała i inne melodie. 
Mioduszewski (
Pastorałki i kolędy, 1843 r.) podaje ich trzy, z tym że nie wiadomo, w jakim pozostają one stosunku do wyżej wymienionych. Melodia przyjęta we współczesnej praktyce (którą zamieszczamy jako wersję I) jest bardzo zbliżona do przekazu Siedleckiego (Śpiewniczek, 1908 r.), różnego od zapisów Mioduszewskiego (z których jeden podajemy jako wersję II).
Tekst jest pozycją szesnastą Symfonii anielskich. Powtarzają go w identycznej wersji wszystkie XVIII-wieczne zbiory drukowane, rękopisy BJ 3639, 3646 i kantyczka Chybińskiego w II części. Liczy 15 zwrotek – podajemy 1,2,6,7 i ostatnią[1].
Drugi wariant tekstu pochodzi z Mazowsza[2].