Dyrygent chóru i orkiestry, kompozytor. Naukę śpiewu rozpoczął u kantora Eliezera Boruchowicza w Nowym Dworze Mazowieckim. Przed I wojną światową wyjechał za granicę i śpiewał w chórach w Berlinie, Homlu, Rydze i Rostowie. W 1921 r. powrócił do Warszawy i objął kierownictwo chóru Wielkiej Synagogi na Tłomackiem (chór składał się ze stu głosów męskich – 80 chłopców w wieku 9–13 lat śpiewało partie sopranowe i altowe, całość wzmacniało 20 dorosłych tenorów, barytonów i basów). Prowadzony przez niego chór stał się najlepszym w Polsce. Występował w repertuarze religijnym i świeckim na wielu koncertach publicznych, w tym także w Polskim Radiu (np. w 1935 r. w podwojonym składzie śpiewał w Operze w Teatrze Wielkim w Warszawie w przedstawieniach Dybuka – opery Lodovico Rocci).
W latach międzywojennych Ajzensztadt komponował głównie muzykę religijną, aranżował wiele pieśni i utworów, pracował jako dyrygent i pedagog. Był autorem publikacji z zakresu muzyki, opracował m.in. żydowską encyklopedię muzyczną. Podczas okupacji hitlerowskiej prowadził chór w getcie warszawskim[1].