Nazwa zespołu jest wyrazem hołdu dla Andy’ego Bella, przystojnego wokalisty brytyjskiej formacji gitarowej Ride, która istniała na przełomie lat 80-tych i 90-tych. Zespół Andy powstał we wrześniu 2001 r. z inicjatywy Anny Dziewit – voc., g. Zgodnie z jej zamierzeniem skład zespołu tworzą same kobiety. Oprócz niej są to: Bożena Pająk – g., Katarzyna Krawczyk – dr. i Joanna Hedemann – bg., która zastąpiła Annę Gąsior. Istnienie w pełni żeńskiego składu jest ewenementem na krakowskiej scenie rockowej i niezwykle rzadkim zjawiskiem w muzyce rockowej w ogóle. Dziewczyny pochodzą z różnych miast Polski, jednak wszystkie połączyła miłość do rock’n’rolla i studia na krakowskich uczelniach wyższych.
Zadebiutowały we wrześniu 2002 r. koncertem w nowohuckim „Soclandzie”. Kolejne koncerty zagrały już u boku formacji Cool Kids Of Death. W lutym 2003 r. głosami muzyków grupy 
Myslovitz wygrały przegląd zespołów młodzieżowych w Mysłowicach. Wystąpiły później m.in. na festiwalach „Koniec Zimy Stulecia” w Łodzi i „Miasto Kobiet” w Warszawie, oraz na imprezach zorganizowanych przez krakowski „Znak” i warszawskie wydawnictwo „Lampa i Iskra Boża”. Grały też gościnnie na zaproszenie takich grup, jak T. Love i Komety. Z koncertami odwiedziły większość dużych miast w Polsce. Wielokrotnie występowały w Krakowie („Alchemia”, „Klub Pod Jaszczurami”, „Łubu-Dubu”, „Rotunda”, „Strefa 22”), ale zagrały również w Warszawie („CDQ”, „Galeria Off”, „Jazzgot”, „Stodoła”, „Proxima”), Białymstoku („Fabryka”), Bielsko-Białej („Farbiarnia”), Katowicach („Mega Club”), Łodzi („Dekompresja”, „Zmierzch”), Mysłowicach („McBroda”, Rynek), Poznaniu („Blue Note”, „Varietes”) i w Szczecinie („Hormon”). Na początku 2004 r. promowały polską scenę niezależną koncertami w Budapeszcie i Berlinie, natomiast latem 2005 r. zagrały w Stuttgarcie i na Modern Music Festival w chińskim Guangzhou.
Muzykę zespołu inspiruje gitarowe brzmienie brytyjskich formacji lat 80-tych i 90-tych – od Sonic Youth i The Cure, po Lush, The Sleeper i The Smiths. Jego kompozycje opierają się na zadziornym, nieco brudnym brzmieniu gitar, ostrej perkusji oraz interesujących, bardzo melodyjnych liniach wokalnych[1].