Perkusista jazzowy, także autor podręczników gry na perkusji. Absolwent Wydziału Łączności Politechniki Warszawskiej. Gry na perkusji uczył się samodzielnie. Debiutował w szkolnym zespole tanecznym, założonym przez Witolda Krotochwila w Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława IV w Warszawie. W 1957 r. zespół ten, jako Sekstet Witolda Krotochwila, zainaugurował działalność Hot Club Hybrydy, a rok później wystąpił na Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym Jazz Jamboree w Warszawie w składzie: Jerzy Bartz – dr., Witold Krotochwil – pf., Włodzimierz Kruszyński – cl., Zbigniew Namysłowski – tbn., Zdzisław Orłowski – cb., Bohdan Styczyński – co. Na Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym Jazz Jamboree w latach 1959–1960 grał w zespołach Zbigniewa Namysłowskiego.

W latach 60-tych współpracował ze Swingtetem Jerzego Matuszkiewicza, Bossa Nova Combo, Kwintetem Andrzeja Kurylewicza, Kwintetem Włodzimierza Nahornego. Równocześnie grał z Dżamblami, Marek_Vacek, towarzyszył gwiazdom polskiej estrady w programach TV, koncertach i festiwalach w kraju i za granicą. Uczestniczył w nagraniach płytowych i dla archiwum Polskiego Radia oraz filmu.

W latach 1971–1990 przebywał za granicą. Grał w zespołach rozrywkowych i jazzowych na statkach wycieczkowych. Zainteresował się wówczas różnymi kulturami muzycznymi świata i poznał je. Pisał o nich w reportażach w „Przekroju”, „Kontynentach” i „Jazz Forum”.

W latach 1977–1982 powstały wydane w kraju podręczniki gry na perkusji, m.in.: Szkoła na perkusję w zapisie izomorficznym, Nowe rytmy na perkusję, Instrumenty perkusyjne we współczesnej sekcji rytmicznej, Poradnik perkusisty amatora, Dodatkowe instrumenty perkusyjne.

W czasie krótkotrwałych pobytów w Polsce współpracował głównie z jazzmanami, m.in.: Wojciechem Kamińskim, Sławomirem Kulpowiczem, Włodzimierzem Nahornym, Zbigniewem Namysłowskim, Jarosławem Śmietaną, Wroblewski_Jan, Krzysztofem Zgrają oraz z Ewą Bem, grupą Novi Singers i Marianną Wróblewską, a także z Czerwonymi Gitarami i Marylą Rodowicz.

Po powrocie do kraju uczestniczył w nagraniach utworów Romana Orłowa oraz reaktywowanej w 1991 r. grupy Bemibek. Od 1993 r. prowadzi własną firmę wydawniczą, która opublikowała książkę pt. Let’s Play Funk i Let’s Play Funk 2, pierwsze publikacje z poświęconej sztuce perkusyjnej serii Drummers Colletion. Kolekcjonuje egzotyczne instrumenty perkusyjne, zbiera też informacje na temat techniki gry na nich^[1].