 Nazwisko, imię Bodo, Eugeniusz Junod, Eugeniusz Bohdan (właściwie) Data urodzenia 29 grudnia 1899 Miejsce urodzenia Łódź, a według innych źródeł: Genewa lub Warszawa. Data śmierci 7 października 1943 Miejsce śmierci Kotłas (ZSRR) | Biografia Piosenkarz, członek Jazz Singers. Był synem Teodora Junoda, inżyniera i impresaria teatralnego, oraz Anny z Dylewskich, aktorki. Szkołę ogólną ukończył w Łodzi. Debiutował 11 stycznia 1917 r. jako piosenkarz i tancerz w Teatrze Apollo w Poznaniu. Przez cały następny sezon grał w Łodzi, zaś od 23 lipca 1919 r. występował w Warszawie – w przedstawieniach estradowych w Dolinie Szwajcarskiej. Jesienią 1921 r. został zaangażowany do Qui pro Quo. Zadebiutował 1 października w operetce R. Stolza Serce i bufet. 4 stycznia 1922 r. wystąpił na otwarciu a następnie w przedstawieniach Teatru Stańczyk. Po rozłamie wśród aktorów Qui pro Quo przeszedł do nowopowstałego Perskiego Oka. W 1925 r. wystąpił po raz pierwszy w filmie pt. Rywale. W okresie kina niemego zagrał jeszcze w Czerwonym błaźnie, Kulcie ciała i Człowieku o błękitnej duszy. Od 1926 r. grał w operetce w Teatrze Nowości, duże sukcesy odnosił również w Nowym Perskim Oku. Powszechną popularność przyniosły mu występy w Morskim Oku, rozpoczęte w 1930 r. Do historii teatru przeszła jego kreacja w wystawionej w 1932 r. komedii Clifforda Greya i Greatrexa Newmana pt. Jim i Jill, w której grał u boku Marii Modzelewskiej (Teatr Polski w Warszawie). W 1930 r. zagrał w pierwszych filmach dźwiękowych: Niebezpieczny romans i Uroda życia; ogółem do wybuchu II wojny światowej wystąpił w około 30 filmach, najbardziej znane to m.in. Wiatr od morza, Bohaterowie Sybiru, Pieśniarz Warszawy, Zabawka, Jego ekscelencja subiekt, Kocha, lubi, szanuje, Jaśnie pan szofer, Czy Lucyna to dziewczyna, Robert i Bertrand, Piętro wyżej, Czarna perła, Książątko, Paweł i Gaweł, Za winy niepopełnione. Pisał scenariusze filmowe, reżyserował, założył wytwórnię filmową B-W-B. W 1935 r. wziął udział w premierze głośnego widowiska Gwiazdy areny, zorganizowanego w cyrku braci Staniewskich. W 1937 r. występował w Teatrze Banda i w Cyruliku Warszawskim, a przed samą wojną w Teatrzyku Tip-top[1]. Ostatnim filmem w jego karierze były Strachy, jeden z ważniejszych polskich filmów okresu międzywojennego. Ważny jest on także w dorobku aktora, zagrał w nim bowiem samego siebie – króla rozrywki. Pierwsze miesiące okupacji spędził w Warszawie, prowadząc kawiarnię „Café Bodo”. Potem wyjechał do Lwowa, gdzie dołączył do powstających tam zespołów muzycznych i teatralnych. W marcu 1940 r. z orkiestrą Henryka Warsa – Tea Jazz – jako konferansjer i piosenkarz, udał się na czteromiesięczne tournée, którego trasa wiodła przez Kijów, Charków, Moskwę i Leningrad. Zaprzyjaźnił się wówczas z Izaakiem Dunajewskim i Aramem Chaczaturianem, a uznanie melomanów zdobył płytą z piosenką pt. Ja usłowiłsia s niej toczno w diewiat. W związku z zamiarem emigracji do USA (miał paszport szwajcarski) zrezygnował z kolejnego wyjazdu z koncertami po ZSRR. Pozostał we Lwowie. O dalszych jego losach kolportowano wiele niesprawdzonych informacji. Obecnie, jak wynika z odnalezionych dokumentów, 22 czerwca 1941 r. został aresztowany przez NKWD (Ludowy Komisariat Spraw Wewnętrznych ZSRR). Przez pewien czas był więziony w Moskwie (w więzieniu Butyrki, gdzie przetrzymywano go przez 22 miesiące) i Ufie. Wtedy też, niestety bezskutecznie, o jego uwolnienie starali się m.in. Stanisław Kot i Tadeusz Romer (polscy ambasadorzy). Przeszkodą było jego szwajcarskie obywatelstwo. Zmarł z głodu i wycieńczenia w sowieckim łagrze w miejscowości Kołtas w obwodzie archangielskim. Był czołowym polskim aktorem filmowym, gwiazdą kabaretu i rewii, doskonałym piosenkarzem, niekwestionowanym ulubieńcem publiczności. Jest bohaterem hasła w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 4 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego) i biograficznego programu TV pt. Za winy niepopełnione (reż. Stanisław Janicki). W 1979 r. ukazał się LP Przeboje starego kina, a w 1990 r. LP W starym kinie, wydane przez Muzę, na których przypomniano m.in. największe jego przeboje[2]. Grafika i rękopisy  | Popularne wykonywane utwory Ach, śpij kochanie
Ach, te baby
Już taki jestem zimny drań
Najcudowniejsze nóżki
pokaż wszystkie Powiązane fonogramy Różni Wykonawcy, Eugeniusz Bodo wśród gwiazd ekranu
Członek zespołów Jazz Singers
Powiązane publikacje (związek) Dan Władysław, Krystjan Wiktor, Ja nie mam nic! : slow-fox : sukces teatru „Wesołe Oko”, Warszawa, Leon Idzikowski, 1931
Erwin Ralph, Włast Andrzej, Całuję twoją dłoń, madame..., Warszawa, Ryga, Joachim Altschuler, 1928
Gold Artur, Włast Andrzej, Pragnę twoją być, Warszawa, Gustaw Gebethner i Robert Wolff, 1928
Gold Henryk, Wesby Iwo, Szer-Szeń, Annabel Lee : slow-fox, Warszawa, Gustaw Gebethner i Robert Wolff, 1931
pokaż wszystkie Kagan Jakub, Włast Andrzej, Twe smutne oczy : tango, Warszawa, Ignacy Rzepecki
Amin K., Włast Andrzej, Listy miłosne : slow-fox, Warszawa, Gustaw Gebethner i Robert Wolff, 1928
Karasiński Zygmunt, Kataszek Stanisław, Włast Andrzej, O Dolores!, Warszawa, Gustaw Gebethner i Robert Wolff, 1928
Oberfeld Kazimierz, Włast Andrzej, Filipina : finał rewii „Tego jeszcze nie było” w teatrze „Morskie Oko”, Warszawa, Gustaw Gebethner i Robert Wolff, 1928
Petersburski Jerzy, Włast Andrzej, Daj mi swe serce!, Warszawa, Gustaw Gebethner i Robert Wolff, 1928
Petersburski Jerzy, Włast Andrzej, Daj mi swe serce : fox-trot, Warszawa, Ignacy Rzepecki
Petersburski Jerzy, Włast Andrzej, Przebacz! : tango, Warszawa, Ignacy Rzepecki, 1932
Petersburski Jerzy, Włast Andrzej, Rafałek w Zakopanem : fox-trot, Warszawa, Ignacy Rzepecki
Petersburski Jerzy, Włast Andrzej, Rafałek w Zakopanem : piosenka z repertuaru Stanisławy Nowickiej i Eugeniusza Bodo, Warszawa, Gustaw Gebethner i Robert Wolff, 1928
Petersburski Jerzy, Włast Andrzej, Tango milonga : wieli przebój rewii „Warszawa w kwiatach”, Warszawa, Księgarnia Feliksa Grąbczewskiego, 1929
Petersburski Jerzy, Włast Andrzej, Wars Henryk, Tango milonga, Warszawa, Księgarnia Feliksa Grąbczewskiego, 1929
Petersburski Jerzy, Englard Kazimierz, Włast Andrzej, Wanda : tango argentyńskie z teatru „Morskie Oko”., Warszawa, Gustaw Gebethner i Robert Wolff, 1928
Wars Henryk, Starski Ludwik, Nel Jerzy, Już taki jestem zimny drań : fox-trot, Warszawa, Ignacy Rzepecki, 1934
Wars Henryk, Schlechter Emanuel, Tom Konrad, Kocha… lubi... szanuje... : slow-fox, Warszawa, Ignacy Rzepecki, 1934
Wars Henryk, Roland Jerzy, Kocham : tango, Warszawa, Ignacy Rzepecki, 1932
Wars Henryk, Włast Andrzej, Małpy : black bottom, Warszawa, Ignacy Rzepecki
Wars Henryk, Włast Andrzej, Najcudowniejsze nóżki, Warszawa, Gustaw Gebethner i Robert Wolff, 1931
Wars Henryk, Schlechter Emanuel, Tom Konrad, O key! : slow-fox : z filmu „Czy Lucyna to dziewczyna”, Warszawa, Wydawnictwo_Michal_Arct, 1935
Wars Henryk, Włast Andrzej, On nie powróci… : tango argentyńskie, Warszawa, Gustaw Gebethner i Robert Wolff, 1929
Wars Henryk, Włast Andrzej, Zatańczmy tango : wielki sukces teatru „Morskie Oko”, Warszawa, Gustaw Gebethner i Robert Wolff, 1928
Wielanek Stanisław, Szlagiery starej Warszawy : śpiewnik andrusowski, Warszawa, Wydawnictwo „Boston”, 1994
|