Piosenkarz, muzyk i aktor. Uczęszczał do Gimnazjum Askola w Warszawie; maturę uzyskał w 1930 r. w Berlinie. Po powrocie do kraju rozpoczął studia w Akademii Handlu Zagranicznego we Lwowie. W tym samym czasie zaczął śpiewać jako refrenista w orkiestrach tanecznych, a w 1937 r. został zaangażowany do Cyrulika Warszawskiego.
Podczas II wojny światowej służył w 2 Korpusie Armii generała Władysława Andersa. 19 maja 1944 r., w dzień po zwycięskiej bitwie, po raz pierwszy wykonał publicznie pieśń Czerwone maki na Monte Cassino[1],[2]. Utwór został skomponowany w nocy, a popołudniu Borucki śpiewał go dla żołnierzy 12. Pułku Ułanów Podolskich, zdobywców klasztornej góry. Autorem słów był 
Feliks Konarski, znany pod pseudonimem Ref-Ren; melodię skomponował Alfred Schuetz.
Gwidon Borucki po wojnie mieszkał w Londynie (1945–1958), występował w teatrach londyńskich, w angielskich oraz szkockich ośrodkach polonijnych. Pracował w radiu BBC, zagrał w ponad 40 filmach angielskich. W latach 50-tych i 60-tych nagrywał płyty, występował w programach telewizyjnych, rewiach, w komediach muzycznych oraz w operetkach[2].
Od 1959 r. mieszkał i grał w teatrach polskich w Australii[1]. Prowadził własny program telewizyjny, organizował rewie, kabarety, występy dla Polonii australijskiej[2]. Dla „Syreny Record” nagrał co najmniej cztery piosenki na dwóch płytach – numery matrycowe 28654–28655–28656–28657. Jedną z tych płyt udało się odszukać w edycji płyt Syreny Record pod nazwą Melodia Electro. Nagrywał również dla „Odeonu”[1]. Artysta zmarł w wieku 97 lat w szpitalu, nie na skutek urazu czaszki po uderzeniu się o cementowe schody w swym ogrodzie, jak poinformował Mirosław Mekina[2] lecz z powodu wylewu krwi do mózgu[3] .
Był pierwszy mężem Anders_Irena_Renata (późniejszej żony gen. Andersa)[4].