Idziecie, żołnierze,
Przez warszawski rynek,
Raz, dwa, trzy.
Idziecie bez broni,
Szabla wam nie dzwoni,
Ani karabinek,
Raz, dwa, trzy.
A czemuż wy, chłopcy,
Chociaż was jest tylu,
Raz, dwa, trzy.
Nie macie mundurów,
Rabatów ni sznurów,
Chodzicie w cywilu,
Raz, dwa, trzy.
Mus nas tutaj trzyma
Na tym posterunku,
Raz, dwa, trzy.
Wierzaj, panno, szczerze,
My też są żołnierze,
Choć bez moderunku,
Raz, dwa, trzy.
Gdy w polu odpoczniem
Po cywilnej pracy,
Raz, dwa, trzy.
Opiszą gazety,
Jak szli na bagnety
Chłopcy peowiacy(1),
Raz, dwa, trzy. [1], [2], [4]
Objaśnienia
(1) Peowiacy — członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej (POW), nazywani tak w skróceniu od pierwszych liter nazwy organizacji. Polska Organizacja Wojskowa, stworzona przez Józefa Piłsudskiego w roku 1914, była pomocniczym czynnikiem wojskowym i politycznym Legionów. Głównym jej celem było polityczne przysposobienie społeczeństwa do walki niepodległościowej. POW prześladowana przez władze okupacyjne niemieckie i austriackie, została zmobilizowana po odzyskaniu niepodległości państwowej, w listopadzie 1918 roku.
Utwór 
Wacława Denhoffa-Czarnockiego pochodzi z wydanego w Warszawie w 1917 r. (bezimiennie) w zbiorku 
Peowiackie piosenki[1].