Nie możemy iść dzisiaj do kina:
„Dozwolone od lat osiemnastu”.
Mówić: „chłopiec mój, moja dziewczyna”;
„Dozwolone od lat osiemnastu”.
Czy mi wolno zakochać się w tobie?
W twym uśmiechu i twych oczu blasku?
Czy ktoś głosem surowym nie powie —
„Dozwolone od lat osiemnastu”.
Taki refren powtarza starszy brat:
„Dozwolone od osiemnastu lat”.
Więc po nocach się śni, już każdy zgadł —
„Dozwolone od osiemnastu lat”.
Lecz możemy umówić się z wiosną —
„Dozwolone do lat osiemnastu”.
Śmiać się, śpiewać piosenki zbyt głośno —
„Dozwolone do lat osiemnastu”.
W śnieżną bitwę zabawić się zimą —
„Dozwolone do lat osiemnastu”.
Mówić: „Serwus” do swojej dziewczyny —
„Dozwolone do lat osiemnastu”.
Nowy refren powtarza wszystkim wiatr:
„Dozwolone do osiemnastu lat”.
Znów po nocach się śni, już każdy zgadł —
„Dozwolone do osiemnastu lat”.
Czas ucieka, choć nikt go nie prosi,
Wkrótce drogę wybierzesz już własną.
I niedługo przestanie ci grozić
„Dozwolone od lat osiemnastu”.
Ale choćbyś przekroczył trzydziestkę,
Gdy pewnego dnia kiepski masz nastrój,
To rób wszystko, co tylko na świecie
Dozwolone do lat osiemnastu. [2]