Zespół wokalno-instrumentalny utworzony w 1970 r. w Warszawie przez Elżbietę Dmoch – voc., fl., perc., Janusza Kruka – voc., g., lider, Andrzeja Rybińskiego – voc., g. Zadebiutował w styczniu 1971 r. w Klubie Piosenki Związku Autorów i Kompozytorów w Warszawie, gdzie śpiewał utwory ze śpiewogry Na szkle malowane. Dokonał nagrań półplaybacków do tego widowiska na potrzeby teatrów, uczestniczył także w nagraniu LP Na szkle malowane (Muza 1970). W marcu 1971 r. miejsce Andrzeja Rybińskiego zajął Andrzej Krzysztofik – voc., bg. W tym samym roku wystąpił w programie TV, na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu i Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu oraz na koncertach w Berlinie Zachodnim. W 1975 r. Andrzeja Krzysztofika zastąpił Cezary Szlązak – voc., sopr. sxf., cl., acc., pf.
Dokonał licznych nagrań dla archiwum Polskiego Radia, zrealizował recitale i teledyski dla TVP. Nagrywał także dla rozgłośni radiowych i stacji telewizyjnych w RFN, NRD, ZSRR, Bułgarii i Austrii oraz dla wytwórni płytowych w RFN, Czechosłowacji i we Włoszech. Jest bohaterem albumu monograficznego Dwa Plus Jeden oraz hasła w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 10 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego). Brał udział w realizacji scenicznej i telewizyjnej musicalu Mewa (według powieści Richarda Bacha, muz. Janusz Kruk, libretto 
Marek Dutkiewicz), suity Aktor (muz. Janusz Kruk, libretto Marek Dutkiewicz), poświęconej pamięci Zbigniewa Cybulskiego, oraz widowiska Irlandzki tancerz (muz. Janusz Kruk, libretto Małgorzata Goraj, Ernest Bryll).
Jest laureatem:
— nagrody redakcji „Synkopy” na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’71 za Nie zmogła go kula,
— nagrody Związku Autorów i Kompozytorów na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej Kołobrzeg ’71 za Już nie będę taki głupi,
— Złotego Pierścienia na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej Kołobrzeg ’72 za Czerwone słoneczko,
— nagrody dziennikarzy w koncercie Premiery na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’73 za Codzienność,
— nagrody dziennikarzy na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej Kołobrzeg ’73,
— nagrody specjalnej na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’74 za W młodości sadźcie drzewa,
— III nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’74 za interpretację Kołysanki matki,
— I nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’78 za interpretację Windą do nieba i Ding Dong,
— nagrody specjalnej na festiwalu w Celje (Jugosławia) w 1978 r.,
— tytułu „Star of the Year” ’74 w ankiecie magazynu „Music Week”.
Wystąpił na festiwalach piosenki w Rostoku (NRD) w 1973 r., Dreźnie (NRD) w 1975 r., Bratysławie (Czechosłowacja) w 1975 r., Słonecznym Brzegu (Bułgaria) w 1977 r., Villach (Austria) w 1981 r. Koncertował także w ZSRR, Belgii, Włoszech, RFN, Francji, Wielkiej Brytanii, Iraku, na Węgrzech, Kubie i w ośrodkach polonijnych USA i Kanady. W latach 1986–1990 ograniczył działalność koncertową.
Z zespołem współpracowali także: Tomasz Rostkowski – pf., hca., acc., Adam Pilawa – pf, vno, Ryszard Sygitowicz – g. Rozpadł się w 1991 r. Reaktywował się we wrześniu 1998 r. w składzie: Elżbieta Dmoch – voc., fl., perc., Cezary Szlązak – voc., sopr. sxf., cl., acc., pf., Michał Król – g., Dariusz Sygitowicz – dr., od kwietnia 1999 r. zespół tworzą: Urszula Blaszyńska – voc., Tomasz Kosiarkiewicz – kbrd., Michał Król – g., Dariusz Sygitowicz – dr., Cezary Szlązak – voc., sopr. sxf., cl., acc., pf., lider[1].