Piosenkarz, kompozytor, aktor. Pracę w teatrze rozpoczął w 1915 r. Pierwszym poważnym sukcesem były jego występy w kabarecie „Qui pro Quo” w 1925 r. Szybko stał się jednym z najbardziej popularnych aktorów teatralnych, rewiowych i kabaretowych. Występował m.in. w Teatrze Miejskim w Grodnie, warszawskim teatrze „Miraż”, w „Stańczyku”, „Bandzie”, Teatrze Małym, „Rexie”, „Cyganerii”, Teatrze Polskim, Teatrze Letnim, „Cyruliku Warszawskim”, Teatrze Narodowym, Teatrze Wielkim we Lwowie, „Bagateli” w Łodzi, następnie w „Wielkiej Rewii”, „Małym Qui pro Quo” i in. W filmie grał począwszy od 1918 r. Do 1939 r. wcielił się w blisko 30 ról, przede wszystkim komediowych, zyskując kolosalne powodzenie (Sto metrów miłości, 12 krzeseł, Parada rezerwistów, Antek Policmajster, Wacuś, Dodek na froncie, Paweł i Gaweł, Robert i Bertrand, Sportowiec mimo woli).
W latach powojennych grał najdłużej w teatrze „Syrena” w Warszawie. Był najbardziej niepowtarzalnym z aktorów komediowych okresu międzywojennego. Jego frapujący talent i nieprzeciętne zdolności aktorskie, taneczne i wokalne sprawiły, że był niekwestionowanym ulubieńcem przedwojennej Polski. Porównywano go często z Charlie Chaplinem, Haroldem Lloydem czy Busterem Keatonem. Płyt gramofonowych nagrał, niestety, niewiele (dla „Syreny Record”, „Homocordu” i „Odeonu”)[2].