Warszawska grupa art-rockowa utworzona w sierpniu 1977 r. z muzyków kwartetu braci Andrzeja i Wojciecha Puczyńskich. Pierwszy skład: Paweł Birula – voc., g., Zbigniew Fyk – dr., Władysław Komendarek – kbrd., Andrzej Puczyński – g., voc., Wojciech Puczyński – bg. Zadebiutowała nagraniem utworu pt. Nadzieja, niepokój. Po przygotowaniu programu estradowego dała kilkanaście koncertów w kraju. Wystąpiła m.in. podczas Targów Estradowych w Łodzi w 1977 r., Międzynarodowej Wiosny Estradowej w Poznaniu w latach 1978–1979 i Pop Session w Sopocie w 1978 r. Koncertowała z brytyjską grupą Rubettes.
Nagrała trzy SP, wydane przez Tonpress, oraz MC z suitą Oda do nadziei, wydaną przez Wifon. W 1979 r. przygotowała muzykę do widowiska plastyczno-baletowego Maski. W 1980 r. ukazał się pierwszy LP Exodus: Ten najpiękniejszy dzień. Sprzedany w nakładzie dwustu tysięcy egzemplarzy uzyskał tytuł złotej płyty. W tym samym roku grupa zwyciężyła w plebiscycie magazynu „Non Stop” jako wykonawca, którego nagrań czytelnicy pisma oczekiwali najbardziej w 1980 r. Jest bohaterem hasła w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 14 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego). Zrealizowała kilka teledysków do Telewizyjnej Listy Przebojów. Z zespołem 
Skaldowie wzięła udział w TV widowisku baletowym Misterium magiczne. W 1982 r. ukazał się drugi LP Exodus: Supernova. W 1983 r. z grupą rozpoczął współpracę Marek Wójcicki – g. Przestała istnieć w 1984 r[1].