Poeta, literat, filozof, librecista. W 1936 r. rozpoczął studia na Wydziale Prawa, rok później na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Poznańskiego. Współpracował wówczas z miejscową prasą, w której publikował wiersze satyryczne. Studia przerwał wybuch wojny^[2]. Właściwy debiut literacki i rozwój jego talentu przypadł na lata 1939–1945^[1]. Brał czynnie udział w kampanii wrześniowej jako oficer 70-tego pułku piechoty. W latach 1940–1944 przebywał w obozach jenieckich, m.in. w Woldenbergu (miejscowość Dobiegniewo koło Piły)^[2]. Będąc więzionym żołnierzem w Oflagu II C, uczestniczył tam w życiu obozowej grupy literackiej „Zaułek Poetów”^[1]. Udzielał się jako poeta i scenarzysta, autor wierszy i tekstów piosenek oraz utworów scenicznych, m.in. Hotel ludzi dobrej woli, Zaczarowana studnia, Ludzie spod krzyża, Szopka wigilijno-kukiełkowa^[2]. Napisał wiele interesujących wierszy, ale największy sukces przyniosła mu piosenka obozowa pt. Ania. Tekst powstał jeszcze w 1941 r. Po wyzwoleniu opracował kilka innych znanych utworów, m.in.: Dom nad Odrą, [Pójdą na Stare Miasto, Pochód przyjaźni, Odro, rzeko oraz Srebrne wesele, a z wojskowego repertuaru Niedaleko Warszawy, Wojsko, wojsko, maszeruje wojsko i Przyjedź, mamo, na przysięgę^[1].

Po wojnie był kierownikiem literackim Centralnego Domu Żołnierza w Warszawie. Pisał teksty piosenek i scenariusze programów estradowych dla teatru żołnierskiego i estrady wojskowej. W latach 1946–1952 pracował jako kierownik Redakcji Artystycznej Rozgłośni Polskiego Radia w Gdańsku. Od 1952 r. związał się z radiem warszawskim. Współorganizował Program III Polskiego Radia, którego był pierwszym redaktorem naczelnym. Później pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego Rozgłośni Warszawskiej Polskiego Radia^[2]. Należał do grupy organizatorów festiwalu piosenki polskiej w Opolu, za co otrzymał honorowe obywatelstwo tego miasta^[1].

Jest autorem libretta opery pt. Przygody króla Artura (muz. Grażyna Bacewicz); muzycznego widowiska TV Gdzie diabeł nie może, czyli czerwone buciki (muz. Edward Pałłasz); wodewilów Trzy spotkania, Krotochwile miłosne (współaut. Tadeusz Kubiak), Srebrzyste wiadro, Oberża „Pod Grzybkiem”, Stary gramofon; słuchowisk radiowych i piosenek^[2]. Dorobek poetycki zebrał w arkuszu pt. Poezje (1950 r.) oraz w tomiku Kwatera i przystań (1952 r.) obejmującym wiersze z lat 1939–1951^[1].

Jego karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 16 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego). Jest laureatem:

— nagrody literackiej Gdańska w 1950 r.,

— nagród Polskiego Radia i Telewizji i ZAIKS za twórczość radiową w 1968 r.,

— nagrody Ministra Obrony Narodowej w 1969 r.,

— na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu zdobył m.in. wyróżnienia za Brydżową balladę w 1963 r. i Srebrne wesele w 1969 r. oraz nagrodę Prezydium Miejskiej Rady Narodowej za Przyjedź mamo na przysięgę w 1968 r^[2].