Kompozytor i aranżer. Ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim. Absolwent Konserwatorium Warszawskiego (kompozycja u 
Romana Statkowskiego i dyrygentura u Henryka Melcera). Studia muzyczne kontynuował w Wiedniu oraz w Paryżu, gdzie mieszkał w latach 1928–1947. Skomponował tam i wydał drukiem kilka kompozycji na głos z fortepianem, prowadził też akcję umuzykalniania we francuskich środowiskach robotniczych, najpierw samodzielnie, a później jako organizator sekcji instruktorów.
Lata okupacji hitlerowskiej spędził, ukrywając się na południu Francji. W 1947 r. powrócił do kraju. Jako gorący orędownik socrealizmu w muzyce stał się wkrótce jednym z bardziej płodnych twórców pieśni masowych. Komponował także utwory kameralne, m.in.:
— na fortepian (12 etiud Homage a Chopin, 8 utworów dla dzieci na 4 ręce, Melodia i taniec, Koncert fortepianowy, Cztery miniatury, Scherzo, Cztery mazurki, Kołysanka nr 1 i Kołysanka nr 2, Capriccio-valse, Sonata klasyczna, Preludium i mazurek, Humoreska, Adagio i scherzo),
— na skrzypce i fortepian (Walc, Sonatina, Kanon, Etiuda nr 1, Tryptyk),
— na wiolonczelę i fortepian (Fantazja),
— Kwartet smyczkowy, sceny baletowe Zaloty i Tańce polskie na orkiestrę,
— 15 kolęd polskich na chór męski a capella,
— kantatę Słowo o Stalinie na alt solo, chór męski i orkiestrę[1].