Zespół wokalno-instrumentalny utworzony w 1967 r^[1]. Po rozpadzie grupy Tarpany Jerzy Landsberg zaproponował współpracę Edwardowi Hulewiczowi. Pod jego wpływem nastąpiła reorganizacja zespołu. Ilość solistów ograniczono do 2 osób, po wielu przesłuchaniach instrumentalistów z całego kraju zaangażowano dobrych, stylowych muzyków i od kwietnia 1968 r. formacja rozpoczęła próby. Opiekę impresaryjną nad nią objęła Wojewódzka Agencja Imprez Artystycznych Sopot, a literacką znany poeta i autor tekstów – Włodzimierz Patuszyński^[3].

Grupa działała do 1969 r. w składzie: Bogdan Kierach – dr., Jerzy Pulcyn – bg., voc., Władysław Szalacha – g., voc., kierownik muzyczny, Andrzej Zawadzki – pf., org., voc. Współpracował z solistami Jadwigą Land i Edwardem Hulewiczem. Pierwsze występy Heliosi dali w lipcu w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. W tym samym miesiącu koncertowali w Teatrze Letnim w Sopocie w cyklu koncertów w ramach „Dioramy” – cykliczny przegląd czołowych zespołów młodzieżowych – impreza towarzysząca Międzynarodowemu Festiwalowi Piosenki w Sopocie^[3]. Zespół zadebiutował nagraniem radiowym piosenki Obietnice, która przez kilka miesięcy 1968 r. znajdowała się na czołowych miejscach prasowych i radiowych list przebojów^[1]. W październiku 1968 r. utwór ten zajął pierwsze miejsce w najpopularniejszej audycji rozrywkowej w TVP – w Telewizyjnej Giełdzie Piosenki. Stał się mega-hitem, śpiewanym przez wszystkie pokolenia, a Edward Hulewicz został jednym z najpopularniejszych piosenkarzy w kraju. W sierpniu 1968 r. zespół pojawił się na Pierwszym Festiwalu Zespołów Młodzieżowych o Złotą Kotwicę Sopockiego Lata ’68 – Heliosi wystąpili razem z Czesławem Niemenem. W tym samym czasie dawali koncerty w „Non-Stop” na molo w Sopocie.

Rok 1968 był pasmem sukcesów grupy:

— w plebiscycie Panoramy w kategorii „Muzyka i Piosenka” – „Dziesiątka najlepszych” – zespół uplasował się na 6-tym miejscu po Czesławie Niemenie, Stanie Borysie, Kazimierzu Grześkowiaku, Adzie Rusowicz i Piotrze Janczerskim;

— w Brylantowej Liście Przebojów Panoramy – Edward Hulewicz zajął 3-cie miejsce po Jimmy’m Hedrix’ie, Mary Hopkins oraz Tremeleos;

— w plebiscycie „Sztandaru Młodych” w Międzyklubowej Liście Przebojów – utwór „Obietnice” otrzymał podium;

— „Jazz” – „Naj ’68” – w kategorii „Solista Roku” – Edward Hulewicz zapracował na 7-me miejsce;

— w plebiscycie „Nowy talent roku” – Edward Hulewicz zajął drugie miejsce, po Marku Grechucie^[1].

W styczniu 1969 r. Heliosi koncertowali w Sali Kongresowej, dokonali nagrań dla Studia Rytm Polskiego Radia – Dwa złote warkocze, Kto zna taką miłość, Zaczekaj, aż opadnie mgła. W tym miesiącu powstał również teledysk do hitu Obietnice, który wkroczył również na listy przebojów w NRD. Blok muzyczny Popołudnie z młodością w radiowej Trójce intensywnie lansował piosenki zespołu.

W lutym 1969 r. na Liście Przebojów Studia Rytm – znalazły się dwa utwory – na 8-mym miejscu Zaczekaj, aż opadnie mgła oraz na 11-tym miejscu Dwa złote warkocze. Ten pierwszy został piosenką tygodnia w programie Popołudnie z młodością. Zespół wystąpił również w trakcie „Musicoramy” – międzynarodowego programu cyklicznie organizowanego w Sopocie przez Polską Federację Jazzową w Sali Kongresowej. Heliosi pojawili się obok Old Timers, The Free, The Famous, Ray’a Nicholsa i Czesława Niemena^[3]. Na polskiej scenie muzycznej grupa występowała również z Amazonkami^[2].

W kwietniu 1969 r. Edward Hulewicz został wokalistą miesiąca. Zespół dokonał nagrania płyty czwórki – Obietnice, Zaczekaj, aż opadnie mgła, Dwa złote warkocze, Co to znaczy szbadabada. Opracował również drugą czwórkę z Jadwigą Land – Takie wesele, Prawdziwa baśń, Powiedz kiedy, Dwie gitary. W lipcu wystąpił na Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu – Przeboje sezonu: Obietnice, a dniu Premier: Może to ty. Heliosi pojawili się na II Festiwalu Zespołów Młodzieżowych o Kotwicę Sopockiego Lata oraz na Międzynarodowym Festiwal Piosenki w Rostocku, gdzie utwór Obietnice zdobył wyróżnienie.

Od 3 sierpnia do 5 listopada grupa odbyła tournée po ZSRR (Ukraina, Republika Tatarska, Syberia, Uzbekistan, Tadżykistan, Turkmenia, Kaukaz, Krym, Moskwa, Leningrad). Po przyjeździe z Rosji Heliosi przestali istnieć, a Edward Hulewicz rozpoczął współpracę z big-bandem Kanon Rytm Janusza Sławińskiego^[3].