Gliwicki zespół jazzu tradycyjnego utworzony w styczniu 1967 r. po patronatem Śląskiego Klubu Jazzowego. Pierwszy skład: Marian Bażyński – bjo, Leszek Furman – pf., Ryszard Kwaśniewski – tr., Mieczysław Osiadły – cb., Krzysztof Rzucidło – dr., Andrzej Śmietański – tbn., Witold Wertel – sopr. sxf., lider. W kwietniu 1967 r. zdobył II nagrodę na Studenckim Festiwalu Jazzowym „Jazz nad Odrą” we Wrocławiu. Na festiwalu tym wystąpił jeszcze dwukrotnie, zdobywając II nagrodę w 1968 i I nagrodę w 1969 r. Jest także laureatem Grand Prix IV Ogólnopolskiego Festiwalu Kultury Studentów w Krakowie i „Złotej Odznaki” Zrzeszenia Studentów Polskich za osiągnięcia artystyczne. W 1969 r. nagrał pierwszy LP w serii Polish Jazz. W 1971 r. uznany za najlepszy polski zespół tradycyjny uhonorowany został nagrodą główną Konkursu Jazzu Tradycyjnego „Złota Tarka” w Warszawie. Rok później otrzymał srebrny medal i tytuł zespołu ekstraklasy europejskiej na festiwalu Jazzowym w Prerov (Czechosłowacja).

Koncertował w NRD, RFN, Bułgarii i Wielkiej Brytanii. Brał udział we wszystkich ważniejszych imprezach jazzowych, m.in. Festiwalu Artystycznym Młodzieży Akademickiej w Świnoujściu w 1968 r., Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym Jazz Jamboree w Warszawie w 1969 r., Festiwalu „Jazz Jantar”, Zaduszkach Jazzowych w Krakowie i Międzynarodowym Festiwalu Dixielandowym w Dreźnie w 1973 r. W drugiej połowie lat 70-tych ograniczył działalność estradową.

Od 1977 r. działał w składzie: Leszek Furman – pf., Adam Góralczyk – tbn., Ryszard Kwaśniewski – tr., Janusz Orzechowski – dr., Mieczysław Osiadły – bg., Witold Wertel – sopr. sxf., lider, Wiktor Zydroń – bjo. Jest bohaterem hasła w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 27 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego). Do czasu zawieszenia działalności w 1981 r. uczestniczył w lokalnych imprezach jazzowych i recitalach w OTV Katowice^[1].