 Nazwisko, imię Karasiński, Zygmunt Rold (pseudonim) Data urodzenia 2 maja 1898 Miejsce urodzenia Warszawa Data śmierci 20 kwietnia 1973 Miejsce śmierci Kopenhaga w Danii Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007 - 2013. | Biografia Skrzypek, pianista, kompozytor i dyrygent, także saksofonista oraz autor tekstów własnych piosenek. Gry na skrzypcach, a także na fortepianie uczył się w dzieciństwie pod kierunkiem ojca, pianisty i kompozytora Karasinski_Adam, zwanego królem polskich walców[1]. Po ukończeniu gimnazjum rozpoczął w 1910 r. studia w warszawskim Instytucie Muzycznym. Kształcił się tam do 1914 r. Uczył się w klasie skrzypiec Jerzego Jarzębskiego. Studiował ponadto kompozycję i dyrygenturę (podczas swej późniejszej pracy zawodowej w Niemczech opanował również grę na klarnecie i saksofonie). Jednocześnie (od 1912 r.) uczył się w Szkole Mechaniczno-Technicznej Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda[2]. W czasie studiów grał w duecie z pianistą Szymonem Kataszkiem. Występował z nim w kraju oraz w Paryżu i Berlinie[1]. Skomponował wówczas pierwszą swą operetkę. Podczas I wojny światowej służył w wojsku. W 1919 r. grał w orkiestrze teatru w Płocku oraz w restauracji w Sopocie. W tym samym czasie wydał swój pierwszy utwór taneczny Warszawa śni; został również członkiem Związku Autorów i Kompozytorów Scenicznych. W 1920 r. brał udział w wojnie polsko-sowieckiej. Od 1921 r. przebywał w Niemczech. Był początkowo pianistą w kawiarni „Vaterland” w Berlinie, następnie grywał w kinach. Później przez blisko dwa lata należał do najlepszej ówczesnej niemieckiej orkiestry taneczno-jazzowej amerykańskiego dyrygenta Harry‘ego Spiellera, występującej w lokalu „Pavilon Mascotte”. W Berlinie zorganizował swój własny zespół, z którym grał w Gdańsku i w 1922 r. przybył do Warszawy. Orkiestra występowała pod jego kierownictwem początkowo w kawiarni „Ziemiańskiej”, następnie – od listopada 1922 r. – w świeżo otwartym dancingu „Oaza”. W 1924 r. dokonała pierwszych nagrań płytowych dla „Syreny Record”. Od 1925 r. Karasiński występował ze swym jazzbandem w teatrze „Nowości” w przedstawieniach operetkowych, m.in. w Hrabinie Maricy Imre Kalmana oraz w operetce Orłowa Bruno Granichstaedtena. W późniejszym czasie zespół grał w kabarecie „Perskie Oko” oraz w „Morskim Oku” jako orkiestra tego teatru. W latach 1925–1926 Karasiński prowadził na południu Polski objazdową rewię jazzową, dancing w Teatrze Starym w Krakowie itp[2]. W 1929 r. grał z zespołem na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu, koncertując w Pawilonie Dancingowym, skąd Polskie Radio przeprowadzało transmisje na żywo[4]. 18 stycznia 1930 r. wystąpił z orkiestrą[2] Karasińskiego i Englarda[4]] na otwarciu warszawskiego teatru „Wesoły Wieczór” w rewii inauguracyjnej Confetti oraz w kilku kolejnych programach; prowadził również orkiestrę przy nagraniach utworów z rewii tego teatru (pt. Naokoło świata) w „Syrenie Record” – m.in. akompaniował Lucynie Messal i Marianowi Rentgenowi. Jego orkiestra grała w tym czasie w otwartej w 1929 r. „Adrii”. Na początku lat trzydziestych prowadził zespół jazzowo-symfoniczny pod nazwą Złoty Jazz (lub Jazz d‘Or), z którym wielokrotnie występował przed mikrofonem Polskiego Radia w audycjach i wieczorach tanecznych oraz dokonał nagrań dla wytwórni: „Parlophon” i „Columbia”. W 1934 r. został zaangażowany do warszawskiej „Adrii”. W latach 1935–1936 odbył wielkie tournée zagraniczne: koncertował w Rumunii, Grecji (Ateny i Saloniki), Turcji (Ankara i Konstantynopol), Syrii (Damaszek), Libanie (Bejrut), Iranie (Teheran), Palestynie (Tel Awiw) i Egipcie[2]. W czasie pobytu w Paryżu napisał muzykę do francuskiego filmu fabularnego Noc w Balbecku[1]. W Egipcie jego orkiestra zyskała kolosalne powodzenie, wystąpują m.in. w tym filmie muzycznym. Cała podróż z koncertami odbyła się specjalnie do tego przygotowanym pociągiem. Po powrocie do kraju w 1936 r. Zygmunt Karasiński działał głównie jako kompozytor. W 1938 r. otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi za propagowanie polskiej muzyki za granicą[2]. Z Szymonem Kataszkiem opracował muzykę do polskich filmów Każdemu wolno kochać (reż. Mieczysław Krawicz, Janusz Warnecki) i Ostatnia eskapada (reż. Wacław Serafinowicz). Komponował również utwory rozrywkowe i jazzowe. W okresie międzywojennym jego piosenki wykonywane były w kabaretach i rewiach m.in. przez Verę Bobrowską, Eugeniusza Bodo, Chór Dana, Tadeusza Faliszewskiego, Tolę Mankiewiczównę, Lucynę Messal, Tadeusza Olszę, Hankę Ordonównę, Zulę Pogorzelską i Janinę Sokołowską. Utwory znalazły się także na płytach przedwojennych wytwórni „Syrena Record”, „Columbia”, „Odeon” i „Parlophon”[1]. W pierwszych tygodniach po wybuchu II wojny światowej przedostał się do Białegostoku. Kierował zespołem Jazz Białoruski[2], który później przejął Ady Rosner[1]. Następnie wyjechał do Lwowa i prowadził tam zespół Jazz Rewia. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej schronił się w 1941 r. na Gubałówce i doczekał tam wyzwolenia spod okupacji niemieckiej. Kilka pierwszych lat po wojnie występował nadal w dancingu na Gubałówce. Powstała wówczas piosenka, która biła rekordy powodzenia: Pozdrowienie od gór. W pierwszych miesiącach 1945 r. zorganizował zespół muzyczny, z którym dawał koncerty w szpitalach wojskowych i w bezpośredniej bliskości frontu. W 1947 r. obchodził w Warszawie jubileusz 25-lecia pracy kompozytorskiej[2]. W 1947 r. utworzył kolejną orkiestrę Tysiąc Taktów Muzyki Jazzowej, z którą współpracowali sławni później instrumentaliści: Włodzimierz Bieżan, Waldemar Maciszewski, Marian Radzik i Kazimierz Turewicz, oraz soliści: Elizabeth Charles, René Glaneau, Jeanne Johnstone i Zbigniew Kurtycz[1]. Zespół miał w repertuarze foxtroty, swingi, boogie-woogie[2]. Zygmunt Karasiński z koncertami i rewiami Melodia i rytm oraz Rytmy świata występował w wielu miastach kraju. Współpracował z radiem i telewizją. Komponował repertuar instrumentalny dla swojej orkiestry oraz piosenki m.in. dla Olgierda Buczka, Cezarego, Czerwono-Czarnych, Mieczysława Fogga, Ludmiły Jakubczak, Tadeusza Millera, Jerzego Połomskiego, Sławy Przybylskiej, Ireny Santor, Ludwika Sempolińskiego, Jaremy Stępowskiego, Reny Rolskiej i Mieczysława Wojnickiego[1]. Po 1954 r. działał wyłącznie jako kompozytor. 10 stycznia 1958 r. wystawiono w Łodzi jego komedię muzyczną do libretta Oli Obarskiej i Jerzego Słotwińskiego Tylko dla kobiet. Pod koniec lat sześćdziesiątych, podczas nagonki antysemickiej, opuścił Polskę (jego matka pochodziła z zasymilowanej rodziny żydowskiej, zginęła w powstaniu warszawskim). Bezpośrednią przyczyną wyjazdu była antysemicka demonstracja zorganizowana podczas jubileuszu 50-lecia jego działalności artystycznej w Sali Kongresowej w Warszawie oraz usunięcie jego utworów zgłoszonych do festiwali piosenki w Kołobrzegu i Opolu[2]. Jesienią 1969 r. wyemigrował na stałe do Danii. Działał tam aktywnie w Związku Polaków, występował z koncertami w klubie polskim, skomponował utwór baletowy dla zespołu Śląsk, podtrzymywał kontakty z krajem. Planował powrót do Polski (odrzucił propozycje m.in. z Monachium i Izraela), zamiary te zniweczyła choroba[2]. Karierze Zygmunta Karasińskiego poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 53 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego)[1]. Grafika i rękopisy  Po lewej Szymon Kataszek, po prawej Zygmunt Karasiński.  | Kompozytor muzyki do utworów 65 mil
Ben Akiba
Cała Warszawa
Chłopiec czy dziewczynka
pokaż wszystkie Członek zespołów Orkiestra Salonowa Zygmunta Karasińskiego
Powiązane publikacje (autorstwo) Tadeusz Stach, Karasiński Zygmunt, Idzie wiosna : slow-fox, Warszawa, Gebethner i Wolff, 1931
Karasiński Zygmunt, Ławrynowicz Jarosław, Stryjkowski Wiktor, Buzuk Antoni, Urgacz Tadeusz, Stryjkowski Wiktor, Zielone szczęście: beguine, Spójrz, w oczy moje spójrz: beguine, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1959
Czerny Edward, Thomys Alojzy, Karasiński Zygmunt, Sadowski Roman, Małecki Henryk, Diabelski młyn : be-bop, To tylko wiatr : beguine, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1961
Czerny Edward, Thomys Alojzy, Karasiński Zygmunt, Sadowski Roman, Małecki Henryk, Diabelski młyn : be-bop, To tylko wiatr : beguine, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1963
pokaż wszystkie Karasiński Adam, Włast Andrzej, Karasiński Zygmunt, Buzuk Antoni, Lipniacki Wojciech, Garztecka Irena, Śliwiak Tadeusz, Gershwin George, Gershwin Ira, Winkler Kazimierz, Valdi Waldemar, Rymkiewicz Aleksander, Pieśń murzyna, Już czas kochanie : walczyk turystyczny : piosenka nagrodzona na konkursie PTTK, Musisz mi wierzyć, Zagraj jak z nut, François, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1955
Gert Jerzy, Śliwiak Tadeusz, Dobrzański Tadeusz, Karasiński Zygmunt, Tylczyński Andrzej, Czerny Edward, Jeszcze dziś : beguine, Nie proszę o miłość : beguine, Warszawa, Wydawnictwo Muzyczne „Synkopa”, 1960
Karasiński Adam, François, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1963
Karasiński Adam, Włast A., François : walc, Warszawa, Gebethner i Wolff, 1935
Karasiński Adam, Włast Andrzej, Karasiński Zygmunt, François : walc, Warszawa, Gebethner i Wolff, 1949
Karasiński Adam, Karasiński Zygmunt, François : walc, Warszawa, Gebethner i Wolff, 1941
Karasiński Adam, Włast Andrzej, Karasiński Zygmunt, François : walc, Warszawa, Gebethner i Wolff, 1947
Karasiński Adam, Włast Andrzej, François : walc z repertuaru Mieczysława Fogga, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1958
Karasiński Zygmunt, Szerszeń, A ona śmieje się, Warszawa, Gebethner i Wolff, 1931
Karasiński Zygmunt, Kataszek Stanisław, Oldlen, Abram, ja ci zagram : foxtrot, Warszawa, Gebethner i Wolff, 1928
Karasiński Zygmunt, Kataszek Szymon, Oldlen, Abram, ja ci zagram : fox-trot, Warszawa, Ignacy Rzepecki
Karasiński Zygmunt, Tomski Jerzy, Valdi W., Bez całusa na świecie źle : foxtrot, Warszawa, Wydawnictwo Eugeniusza Kuthana, 1949
Rolt-Karasiński, Włast Andrzej, Cała Warszawa : 6/8 nowy przebój taneczny, Warszawa, Ignacy Rzepecki
Karasiński Zygmunt, Włast Andrzej, Cała Warszawa : najnowszy taniec 6/8, Warszawa, Gebethner i Wolff, 1930
Karasiński Zygmunt, Kiulin Zbigniew, Choć miłość bywa złudną : swing, Warszawa, Wydawnictwo Eugeniusza Kuthana, 1948
Karasiński Zygmunt, Kiulin Zbigniew, Choć miłość bywa złudną : swing, Warszawa, Wydawnictwo Eugeniusza Kuthana, 1949
Karasiński Zygmunt, Kiulin Zbigniew, Choć miłość bywa złudną : swing, Warszawa, Wydawnictwo Eugeniusza Kuthana, 1948
Karasiński Zygmunt, Kiulin Zbigniew, Kalicki Witold, Choć miłość bywa złudną : swing, Warszawa, Wydawnictwo Eugeniusza Kuthana, 1949
Karasiński Zygmunt, Kataszek Stanisław, Krystjan Wiktor, Citroën : slow-fox, 1931
Karasiński Zygmunt, Kamodziński Bogdan, Czerwona chusteczka : walc, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1956
Karasiński Zygmunt, Czy pamiętasz tę noc w Zakopanem? : tango, Warszawa, Wydawnictwo Eugeniusza Kuthana, 1947
Karasiński Zygmunt, Kataszek Stanisław, Melodysta Alfred , Czy pani lubi coś słodkiego? : schimmy-fox, Kraków, Drukarnia Grafia
Karasiński Zygmunt, Willy, Czy pani mieszka sama? : shimmy-foxtrot, Warszawa, Joachim Altschuler, 1925
Karasiński Zygmunt, Willy, Czy pani mieszka sama? : shimmy-foxtrot, Warszawa, Joachim Altschuler, 1925
Karasiński Zygmunt, Stach Tadeusz, Wars Henryk, Czy pani w bridge’a gra? : slov-fox : (efektowna piosenka z rewji „Hallo! Malicka i Sawan” w teatrze „Morskie Oko”), Warszawa, Gebethner i Wolff, 1930
Karasiński Zygmunt, Żak Czesław, Czy to już jest miłość : slow-fox, Warszawa, Gebethner i Wolff, 1948
Karasiński Zygmunt, Rostworowski Henryk, Czy wiesz co to gniew? : tango, Warszawa, Wydawnictwo A. J. Markiewicza, 1947
Karasiński Zbigniew, Zapert Zbigniew, Kuraś Zbigniew, Dobry wieczór proszę pani : slow-fox, Warszawa, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe „Synkopa”, 1961
Karasiński Zygmunt, Kataszek Szymon, Włast Andrzej, Don Fernando, Warszawa, Gebethner i Wolff, 1929
Karsiński Zygmunt, Szmaragd Ludwik, Duszę rwie tęsknota : Sierota : tango, Warszawa, Leon Idzikowski, 1933
Karasiński Zygmunt, Winkler Kazimierz, Góry za mgłą : walc angielski, Warszawa, Wydawnictwo Eugeniusza Kuthana, 1949
Karasiński Zygmunt, Ciechan Zbigniew, Idź : beguine, Warszawa, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe „Synkopa”, 1967
Karasiński Zygmunt, Stach T. , Idzie wiosna! : slow-fox, Warszawa, Gebethner i Wolff, 1931
Karasiński Zygmunt, Włast Andrzej, Jak we śnie... : tango, Warszawa, Wydawnictwo Andrzeja Własta, 1932
Karasiński Zygmunt, Kaszkur Zbigniew, Zapert Zbigniew, Jest taki ktoś : slow-fox, Warszawa, Wydawnictwo Muzyczne „Synkopa”, 1960
Karasiński Zygmunt, Szmaragd Ludwik, Kołysanka : Śpij, mój skarbie! : tango, Warszawa, Leon Idzikowski, 1933
Karasiński Zygmunt, Melodysta Antoni, Kataszek Stanisław, Kup Indian motocykl, Kraków, Akord
Karasiński Zygmunt, Stach Tadeusz, , Moja maleńka… : tango nagrodzone na konkursie Wesoły Wieczór (w rewii „Dla dorosłych”), Warszawa, Gebethner i Wolff, 1931
Karasiński Zygmunt, Stach Tadeusz, Moja maleńka : tango, Warszawa, Ignacy Rzepecki, 1931
Karasiński Zygmunt, Kataszek Szymon, Ławrusiewicz Jan, Na bezludnej wyspie : walc hawajski, Warszawa, Ignacy Rzepecki, 1932
Karasiński Zygmunt, Kataszek Szymon, Na to jest Ciechocinek : tango, Warszawa, Ignacy Rzepecki, 1932
Karasiński Zygmunt, Jastrzębiec Walery, Nie całuj mnie! : (tango) : wielki sukces teatru „Nowy Ananas” w wykonaniu Ireny Grewiczówny i W. Sowińskiego, Warszawa, Leon Idzikowski, 1932
Karasiński Zygmunt, Nowicki Edmund, Kaszkur Zbigniew, Zapert Zbigniew, Nie chcę byś sama : slowfox, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1963
Karasiński Zygmunt, Winkler Kazimierz, Nie patrz na mnie tak, nie patrz : slow-fox, Warszawa, Wydawnictwo Muzyczne „Synkopa”, 1960
Karasiński Zygmunt, Winkler Kazimierz, Nie patrz na mnie tak, nie patrz : slow-fox : z repertuaru Polskiego Radia śpiewa Jadwiga Prolińska, Warszawa, Wydawnictwo Muzyczne „Synkopa”, 1960
Karasiński Zygmunt, Niedzielski Kazimierz, Nie porzucę cię nigdy! : tango, Warszawa, Wydawnictwo Eugeniusza Kuthana, 1948
Powiązane publikacje (związek) Antoszewski Zbigniew, Jarema Stępowski: piosenki, teksty, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1971
Michalski Dariusz, Grodzieńska Stefania, Powróćmy jak za dawnych lat..., czyli Historia polskiej muzyki rozrywkowej : (lata 1900–1939), Warszawa, Wydawnictwo „Iskry”, 2007
|