Piosenkarz, gitarzysta i kompozytor. Muzyczny samouk. W dzieciństwie uczył się gry na klarnecie i gitarze. W 1962 r. w duecie z Karolem Warginem wziął udział w I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie. Do lipca 1964 r. współpracował z zespołem Niebiesko-Czarni, dla którego skomponował pierwsze piosenki, m.in. Bo to był zły dzień i Gdy odlatują bociany. Z zespołem tym wystąpił w paryskiej Olympii w 1963 r., na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w latach 1963–1964, nagrał też pierwsze płyty^[1]. Po odejściu z Niebiesko-Czarnych dołączył do zespołu Pięciolinie^[2], który w styczniu 1965 r. przekształcił się w Czerwone Gitary. Z Jerzym Kosselą i Sewerynem Krajewskim skomponował największe przeboje tego zespołu. Odniósł też sukces jako wykonawca, zdobywając m.in. główne nagrody Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu za Takie ładne oczy w 1968 r. i za Biały krzyż w 1969 r. W styczniu 1970 r. opuścił Czerwone Gitary.

Zachęcony powodzeniem własnych piosenek w Telewizyjnej Giełdzie Piosenki i na Liście Przebojów Polskiego Radia utworzył swój nowy zespół Trzy Korony. Nagrał z nim SP i LP, dokonał archiwalnych nagrań dla Polskiego Radia, zrealizował dla TVP teledyski Retrospekcja i Kronika podróży, czyli ciuchcią w nieznane. W 1973 r. wyjechał na stałe do USA.

W 1976 r. przypomniał się polskim radiosłuchaczom piosenką Hey, Mr. America, nagraną w Chicago. Rok później ukazał się tam pierwszy i jedyny amerykański LP The Show Never Ends. W latach 1978–1979 koncertował w wielu miastach Polski, nagrał też LP Powiedz stary, gdzieś ty był. Zginął w wypadku samochodowym, wracając z koncertu charytatywnego w klubie Milford w Chicago. Pochowany został 25 lipca 1981 r. w rodzinnym grobie w Szczytnie.

Jego karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 40/41 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego). W 1996 r. ukazała się książka Ryszarda Wolańskiego Krzysztof Klenczon : wspomnienie i piosenki, wydana przez Lester. W 2002 r. wystawiono musical pt. Kwiaty we włosach (scen. i reż. Andrzej Strzelecki) oparty na największych przebojach Krzysztofa Klenczona i Seweryna Krajewskiego^[1].