Autor tekstów piosenek, dziennikarz, scenarzysta telewizyjny i satyryk. Absolwent Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Warszawskiego. W 1950 r. został stałym współpracownikiem „Szpilek”. W 1975 r. był zastępcą redaktora naczelnego tego tygodnika. Pisał teksty satyryczne dla warszawskich kabaretów Buffo, Szpak i U Lopka. W latach 1956–1976 pracował w Redakcji Programów Rozrywkowych TVP.
Jest autorem scenariuszy i inicjatorem wielu cykli programów muzycznych i kabaretowych, m.in.: Raz, dwa, trzy (piosenki różnych epok i krajów), Televariété (światowe przeboje z polskimi tekstami), Plebiscyt piosenki (utwory premierowe), Co kto lubi (program redagowany przez telewidzów), noworocznych szopek.
Jako autor tekstów piosenek debiutował w latach 50-tych polskimi wersjami światowych przebojów. Później także tłumaczył teksty wielu piosenek francuskich, angielskich i amerykańskich. Pierwszym tekstem piosenki polskiej była Katarzyna dla 
Karin Stanek. Później pisał m.in. dla 
Ali-Babek, Bandy i Wandy, Jolanty Borusiewicz, Haliny Frąckowiak, Anny Jantar, Ireny Jarockiej, Krzysztofa Krawczyka, Partity, Maryli Rodowicz, Urszuli Sipińskiej i Trubadurów. Jego karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 48 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego).
Jest laureatem:
— nagrody Związku Polskich Autorów i Kompozytorów ZAKR na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’69 za Hej, dzień się budzi,
— I nagrody na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’70 za Z tobą w górach,
— Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’73 za A gdzie to siódme morze,
— nagrody Ministerstwa Obrony Narodowej na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej Kołobrzeg ’74 za Powołanie (Gdy piosenka szła do wojska),
— II nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’75 za piosenkę Staruszek świat,
— II nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’76 za Gdzie nie ma nas[1].