Piosenkarz, także autor tekstów. Ukończył Wydział Estradowy Średniej Szkoły Muzycznej w Warszawie w klasie Zbigniewa Rymarza. Debiutował w 1968 r. jako piosenkarz w warszawskim klubie studenckim „Hybrydy”. Rok później dokonał pierwszych nagrań dla archiwum Polskiego Radia, wystąpił w programie telewizyjnym Proszę dzwonić. W 1971 r. nagrał dla Muzy debiutancki singel. Koncertował w ZSRR, NRD, Czechosłowacji, ośrodkach polonijnych Kanady, USA, Francji i Australii.
W latach 1981–1998 przebywał w Chicago. Koncertował w ośrodkach polonijnych z własnym programem (One Man Show), prowadził program radiowy Kocoń przed północą w stacji WPNA należącej do Związku Narodowego Polskiego. Brał udział w realizacji Betlejem Polskiego 
Lucjana Rydla przez zespół Teatru Polskiego w Chicago.
W 1990 r. po dziewięcioletniej nieobecności w kraju koncertował w Polsce. W 1995 r. ukazał się CD Waldemar Kocoń: Znaki miłości, wydany przez Roję z nagraniami dokonanymi w Chicago przy współudziale m.in. Janusza Piątkowskiego, Ryszarda Sygitowicza i Włodzimierza Wandera. W 1998 r. powrócił do Warszawy.
Jest laureatem:
— I nagrody na Kiermaszu Piosenki Studenckiej w 1969 r.,
— nagrody dziennikarzy na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej Kołobrzeg ’69,
— III nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Soczi (ZSRR) w 1969 r.,
— I nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Intertalent w Gottwaldowie (Czechosłowacja) w 1971 r.,
— Nagrody Artystycznej Polskiej Estrady Prometeusz 2000 za wybitne osiągnięcia w sztuce estradowej[1].
Folder przygotowany przez Stołeczną Estradę.