Poeta, satyryk, autor tekstów piosenek, dramaturg, piosenkarz i aktor kabaretowy, a także malarz oraz rysownik. Ukończył Liceum Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W czasie studiów utworzył i prowadził autorski teatrzyk piosenki. W 1964 r. został kierownikiem literackim studenckiego teatru Hybrydy w Warszawie. W 1966 r. z Adamem Kreczmarem, Wojciechem Młynarskim i Janem Pietrzakiem współtworzył studencki kabaret Hybrydy.

W latach 1968–1980 związany był z kabaretem „Pod Egidą”, dla którego pisał, i w którym występował jako aktor oraz piosenkarz. Od 1964 r. współpracował z Polskim Radiem jako współautor, a także wykonawca audycji satyrycznych Ilustrowany Magazyn Autorów i Ilustrowany Tygodnik Rozrywkowy. Dla TVP pisał scenariusze widowisk.

Jest autorem:

— musicali Oko (muz. Maciej Małecki), Kompot (współaut. Bene Rychter, muz. Robert Janowski, Marcin Otrębski, Wiesław Gala, Robert Jaszewski), Achilles i panny (współaut. Michał Sprusiński, muz. Marek Sart), Wielki świat (współaut. Wiesław Górnicki, muz. Jarosław Kukulski);

— widowiska muzycznego W zielonozłotym Singapurze;

— dramatów Wojna chłopska, Wątroba faraona, Fachowcy oraz Kadisz (nieukończony);

— scenariuszy widowisk Wielki Dodek i Szalone łata;

— wierszy i drobnych utworów literackich, drukowanych na łamach „Poezji”, „Literatury”, „Kultury”, „Polityki” i „Szpilek”, wydanych także w zbiorkach poetyckich Pamiętajcie o ogrodach, Co to jest miłość, Moja paranoja oraz Jonasz Kofta w serii Biblioteka bardów;

— książek Dialogi na cztery nogi, Fachowcy (współaut. Stefan Friedmann);

— piosenek do filmu Wodzirej, Ziemia obiecana;

— utworów m. in. dla Alibabek, Felicjana Andrzejczaka, Hanny Banaszak, Stana Borysa, Grupy I, Macieja Kossowskiego, Bogusława Meca, Partity, Jerzego Połomskiego, Łucji Prus, Quorum, Haliny Frąckowiak, Maryli Rodowicz, Andrzeja Rybińskiego, Ireny Santor, Skaldów, Stanisława Sojki, Zdzisławy Sośnickiej i Zbigniewa Wodeckiego.

Jest laureatem:

— wyróżnienia w konkursie miasta stołecznego Warszawy w 1965 r. za Menuet dla króla Stasia,

— nagrody dziennikarzy na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ‘65 za Pamiętajcie o ogrodach,

— nagrody Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ‘69 za Kwiat jednej nocy,

— nagrody specjalnej na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ‘71 za Song o wyczekiwaniu,

— nagrody Ministra Kultury i Sztuki na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’72 za Jej portret,

— I nagrody w koncercie Premiery na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’73 za Tango z różą w zębach,

— nagrody Ministra Kultury i Sztuki na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’74 za Radość o poranku,

— III nagrody na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’77 za Song o ciszy w autorskim wykonaniu,

— Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’77 za piosenki Jeden świat i Kochać znaczy żyć,

— I nagrody na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’78 za Pogrążoną we śnie, nagrody dziennikarzy na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’83,

— I nagrody w koncercie Premiery na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’87 za Czekamy na wyrok,

— nagrody Przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ‘88 za: „wybitną twórczość literacką i jej prezentację na festiwalach opolskich”.

W latach 1989–1991 jego twórczość piosenkarską przypomniano w programach estradowych i telewizyjnych Psalm codzienny, Na wszystkich dworcach świata oraz Blues-minus, minus, a jego karierę przedstawia hasło w telewizyjnej wersji „Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej” (odcinek 54 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego)^[1], ^[2].