Gitarzysta, piosenkarz, kompozytor i aranżer. Ukończył Liceum Muzyczne w Gdańsku w klasie skrzypiec Stefana Hermana. W czasie nauki grał na gitarze i śpiewał w zespołach Błękitni i Złote Struny oraz, jako Robert Marczak, w zespole Pięciolinie, dla którego także komponował. Przez kilka miesięcy w 1965 r. grał na gitarze basowej w Czerwono-Czarnych, z którymi dokonał pierwszych nagrań radiowych i płytowych. W styczniu 1966 r. związał się z zespołem Czerwone Gitary. Od połowy lat 70-tych komponuje dla filmu i teatru. Jest kompozytorem:

— musicalu Gwałtu, co się dzieje według Aleksandra Fredry (libr. L. Komarnicki) i musicalu Sztuka kochania czyli serdeczne porachunki (libr. Jadwiga Has);

— muzyki filmowej;

— ballady do filmu Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy (reż. Janusz Rzeszewski, Mieczysław Jahoda);

— muzyki do spektakli teatralnych Motyle są wolne, Wesołych świąt, Najświętsza świętość oraz Wojna i pokój;

— piosenek m.in. dla Michała Bajora, Czerwonych Gitar, Haliny Frąckowiak, Edyty Geppert, Ireny Jarockiej, Steni Kozłowskiej, Andrzeja Piasecznego, Jerzego Połomskiego, Łucji Prus, Maryli Rodowicz, Urszuli Sipińskiej, Zdzisławy Sośnickiej, Mieczysława Szcześniaka, Teresy Tutinas, Magdy Umer oraz wykonawców z ZSRR, NRD, Czechosłowacji, Grecji, Finlandii, Portugalii i Wielkiej Brytanii.

Jego karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 40/41 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego). Został laureatem:

— nagrody za debiut kompozytorski na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’67,

— nagrody Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za Takie ładne oczy oraz wyróżnienia za Gondolierów znad Wisły na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’68,

— wyróżnienia na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’70 za Trzymając się za ręce,

— wyróżnienia na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’71 za Płoną góry, płoną lasy,

— II nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’77 za Nie spoczniemy,

— nagród za kompozycje na festiwalach w Berlinie za piosenki Słowo jedyne, ty w 1977 r., Trzecia miłość – żagle w 1978 r. i Na dach świata w 1979 r.,

— III nagrody na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’80 w koncercie Premiery za Leżę pod gruszą,

— wyróżnienia na World Song Festival w Los Angeles (USA) w 1984 r. za Niech żyje bal,

— nagrody Przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’87 za wybitną twórczość kompozytorską i jej prezentację na festiwalach opolskich,

— II nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Trubadurów w Curaçao (Antyle Holenderskie) w 1987 r. za Ludzkie gadanie,

— wyróżnienia na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’88 w koncercie Od Opola do Opola za Oderwij się od ziemi,

— wyróżnienia na krajowym festiwalu piosenki polskiej Opole ’90 za Moją młodość.

W 1997 r. rozstał się z Czerwonymi Gitarami i prowadzi indywidualną działalność artystyczną. W 2002 r. wystawiono musical Kwiaty we włosach (scen. i reż. Andrzej Strzelecki) oparty na największych przebojach Krzysztofa Klenczona i Seweryna Krajewskiego. W 2004 r. koncert galowy XXV Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, zatytułowany Trzymaj się swoich chmur poświęcony był w całości jego dokonaniom artystycznym. Jego twórczość była także tematem koncertu Niebo z moich stron na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 2007. W tym samym roku ukazał się CD Tomasz Filipczak, Piotr Rodowicz: Seweryn Krajewski Smooth Jazz, wydany przez Polskie Radio SA z jazzowymi wersjami jego piosenek, w nagraniu którego udział wzięli m.in. Lora Szafran, Robert Janowski, jazzmani Cezary Konrad, Lewandowski_Adam, Robert Majewski, Mariusz „Fazi” Mielczarek, Piotr Rodowicz, Zbigniew Wegehaupt, kwartet smyczkowy Super Sonic oraz gościnnie Seweryn Krajewski^[1].