Piosenkarka. Absolwentka Wydziału Psychologii i Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego. Śpiewu uczyła się u Olgi Łady. Amatorsko śpiewała w zespole wokalnym prowadzonym przez Henryka Rzeźniczka. W czasie studiów śpiewała solo i w duecie z Anną Pietrzak w klubie „Czarny Kot”.

Debiutowała w 1968 r. w eliminacjach konkursowych do Festiwalu Piosenki Rosyjskiej w Zielonej Górze. W latach 1971–1974 śpiewała w zespole Partita. W 1974 r. rozpoczęła karierę solową. Do 1977 r. związana była z warszawskim Teatrem na Targówku. Uczestniczyła w koncertach i festiwalach w kraju i za granicą, m.in. w Czechosłowacji, Bułgarii, Austrii, NRD, RFN, ZSRR, Szwecji, Rumunii i na Kubie oraz w ośrodkach polonijnych USA, Kanady i Australii.

Piosenki w jej interpretacji zdobyły wiele nagród i wyróżnień, m.in.

— Bywają takie dni – nagrodę Ministerstwa Kultury i Sztuki na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’75,

— Jeszcze się tam żagiel bieli – II nagrodę na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’80,

— Dla nowej miłości – wyróżnienie na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’85,

— Odkryjemy miłość nieznaną – wyróżnienie na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’86,

— Marsz samotnych kobiet – II nagrodę na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’87.

Jest laureatką

— Gwoździa Sezonu w 1978 r. za program estradowy Bardzo przyjemny wieczór,

— Grand Prix na festiwalu w Rostoku (NRD) w 1980 r.,

— Grand Prix na festiwalu w Hawanie (Kuba) w 1985 r.,

— nagrody specjalnej Przewodniczącego Komitetu Organizacyjnego Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’89.

Dokonała licznych nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia oraz płytowych. Jest bohaterką hasła w telewizyjnej wersji „Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej” odc. 66 (reż. Ryszard Wolański). Wystąpiła w recitalach i programach TV, m.in. Ala ma kota, Nareszcie... A. Majewska, Nie tylko... A. Majewska, Na pierwszy znak i Dopóki śpiewam^[1].