Pierwsze nauki muzyczne odbywał pod czujnym okiem ojca, który był organistą w jednej z wsi[1]. Studiował w Warszawie, m.in. u Szopski_Feliks i 
Romana Statkowskiego oraz w École Normale de Musique w Paryżu u Paula Dukasa, gdzie zdobywał wiedzę w zakresie kompozycji[1], [2].
W latach 1932–1939 był organistą i dyrygentem Chóru Świętokrzyskiego (w kościele św. Krzyża) w Warszawie. Dyrygował także orkiestrą w Teatrze Polskim, kierował licznymi zespołami amatorskimi, wiele lat redagował czasopismo „Chór”[2].
Wykładał w Konserwatorium w Łodzi i w Warszawie, publikował recenzje muzyczne, zakładał chóry, komponował utwory orkiestrowe i współpracował z teatrami oraz z wytwórnią filmową. Był m. in. twórcą ilustracji muzycznej do misterium ludowego Pastorałka Leona Schillera oraz oprawy muzycznej do filmu Barbara Radziwiłłówna.
W latach 1939–1945 współpracował z konspiracyjną sekcją kompozytorów kierowaną przez Bronisława Rutkowskiego. W tym czasie oprócz muzyki do piosenek żołnierskich i powstańczych pisał również kompozycje orkiestrowe. Z tego okresu znany jest jego poemat symfoniczny Grunwald[1].
Po II wojnie światowej pracował jako kierownik artystyczny Filharmonii w Krakowie (1945–1948), zaś od 1948 r. pełnił tę samą funkcję w Filharmonii Warszawskiej (Narodowej). Do śmierci był profesorem kompozycji w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Komponował koncerty wiolonczelowe, skrzypcowe, fantazje na fortepian, suity. Poza tym tańce, pieśni, balety, kolędy, oratoria, utwory symfoniczne i kantaty, muzykę do filmów i piosenki[2].