Kompozytor, akompaniator. W latach 1921–1927 otrzymał staranne wykształcenie w Poznański Państwowym Konserwatorium Muzycznym w klasie fortepianu Zalewski_Bohdan i w klasie teorii Władysława Raczkowskiego. W latach 1927–1928 kontynuował studia w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie u 
Kazimierza Sikorskiego (kompozycja) oraz u GGrzegorza Fitelberga (dyrygentura).
Debiutował jako dyrygent w Operze w Poznaniu w 1929 r. W tym czasie kierował chórami Koła Śpiewaczego im. Stanisława Moniuszki i Chórem Pocztowców.
W 1930 r. wyjechał do Berlina i kontynuował studia dyrygenckie u Juliusza Prüwera w Hochschule für Musik. Studia te uzupełniał jeszcze w Paryżu i Wiedniu.
Po powrocie do Polski pracował w Operze w Teatrze Wielkim oraz w Filharmonii Warszawskiej. W 1932 r. został dyrygentem orkiestry symfonicznej w Polskim Radiu. Prowadził przedstawienia operowe w Teatrze Wielkim, kierował Reprezentacyjnym Chórem Związku Strzeleckiego, od 1932 do 1934 r. był profesorem Studium Operowego Towarzystwa Opery Narodowej w Warszawie.
W latach 1935–1939 występował gościnnie jako dyrygent w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Francji, USA, na Łotwie. W 1937 r. dyrygował Paryską Orkiestrą Symfoniczną podczas występów Polskiego Baletu Reprezentacyjnego; otrzymał za to Diplôme d’honneur. Komponował muzykę teatralną, filmową, rozrywkową, piosenki.
Po II wojnie światowej był kierownikiem muzycznym Teatru Wojska Polskiego, dyrygował w Operze Śląskiej, został dyrektorem i kierownikiem muzycznym Filharmonii Narodowej, następnie dyrektorem Opery w Warszawie (1949–1972)[2].