Wibrafonista jazzowy, kompozytor, dyrygent, pianista, aranżer i pedagog, także malarz. Absolwent Wydziału Architektury Wnętrz Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu oraz Wydziału Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Berlinie. Muzyki uczył się od szóstego roku życia, początkowo prywatnie, później w Podstawowej Szkole Muzycznej i Średniej Szkole Muzycznej w Poznaniu.

W latach 1951–1955 prowadził własny kwintet jazzowy, w którym grał na fortepianie. Współpracował z zespołem tanecznym Rytm, komponował dla kabaretów studenckich „Żółtodziób” i „Modliszka” oraz dla Teatru „Trójkątnej Sceny”. W 1956 r. został wibrafonistą w Sekstecie Krzysztofa Komedy. W tym samym roku wziął udział w I Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym w Sopocie. W latach 1959–1975 występował na Międzynarodowy Festiwal Muzyki Jazzowej „Jazz Jamboree” w Warszawie, m.in. w zespołach Jana „Ptaszyna” Wróblewskiego (1959–1960), Krzysztofa Komedy (1961–1964), z Wojciechem Karolakiem (1965), a w latach 1966–1970 z własnym triem (Jacek Bednarek lub Jacek Ostaszewski – cb., Andrzej Dąbrowski lub Grzegorz Gierłowski – dr.).

Koncertował za granicą, m.in. w ZSRR, Belgii, Danii i Francji. Jako kompozytor i instrumentalista współpracował z Poznańską Piętnastką Radiową. Prowadził także własny instrumentalny zespół rozrywkowy. W latach 1973–1991 kierował Orkiestrą Rozrywkową Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach, z którą dokonał wielu nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i płytowych. Występował z nią także na koncertach i festiwalach w kraju i za granicą. Jako kompozytor, solista i dyrygent współpracował z orkiestrami radiowymi w Berlinie, Pradze, Bratysławie i Brukseli. Był wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu, Hochschule für Music w Berlinie, prowadził także zajęcia na Uniwersytecie Muzycznym Pro Sinfoniki.

Jest kompozytorem opery Łowy w Operlandii (libretto M. Rosiński); oratorium Dziesięć dni, które wstrząsnęły światem (libretto Paweł Lejman); baletów Tempus Jazz, Rywale, Thema con Variazioni, Cztery tanga, Byczek Fernando i Sny; musicali Tajemnica starego wiatraka (współautor Ryszard Poznakowski), Czarująca szewcowa, Przygody Sindbada Żeglarza i Ondyna; utworów orkiestrowych Dialogi instrumentalne, Music for M., Circulations koncert na orkiestrę symfoniczną i big-band, In Memorian Martin Luther King, Polish Folk Suite, Point, Lines and Figures, Living Inside Two Worlds, Silesian Sketches, Stratus nimbus, Ora et colabora, Nihil obstat koncert na klarnet basowy i big-band; muzyki do filmów fabularnych Zaczarowane podwórko (reż. Maria Kaniewska) i Mocne uderzenie (współautor Andrzej Zieliński, reż. Jerzy Passendorfer); muzyki do filmów krótkometrażowych i animowanych; tematów jazzowych; utworów instrumentalnych; piosenek.

Jest bohaterem hasła w telewizyjnej wersji „Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej” odc. 64 (reż. Ryszard Wolański). W 1997 r. ukazała się monografia Danuta Lubina-Cipińskiej Nie tylko jazz... Biesiady z Jerzym Milianem. Natomiast w 2017 r. książka jego autorstwa Wiem i powiem. Życiorys dobrze brzmiący. O jego pozycji świadczą m.in. noty biograficzne w Five Thousand Personalities of the World, International Who’s Who of Intellectuals i Men of Achievement. W 2017 r. w Muzeum w Chorzowie zorganizowano monograficzną wystawę poświęconą wielowymiarowej twórczości artysty^[1], ^[2].