Pianista, kompozytor i aranżer. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w piątym roku życia. Ukończył Podstawowa Szkołę Muzyczna, Liceum Muzyczne oraz Akademię Muzyczną w Gdańsku w klasie fortepianu. Debiutował jako pianista jazzowy w 1991 r. jednocześnie w zespole 
Miłość (do 1998 r.) i Kwartecie 
Emila Kowalskiego. W 1992 r. wystąpił na Studenckim Festiwalu Jazzowym „Jazz Nad Odrą” z Kwartetem Zbigniewa Namysłowskiego, z którym koncertował i nagrywał do 1995r. Współpracował także z zespołem Quintessence (1993–1995), Michałem Urbaniakiem, Januszem Muniakiem, Tomaszem Stańką i Zbigniewem Preisnerem (przy nagraniu muzyki filmowej), także z muzykami zagranicznymi, m.in. z Lesterem Bowiem, Edem Schullerem, Joe Lovano, Busterem Williamsem, Billy Harperem, Buddym de Franco, Bradem Terrym, Deborah Brown, Davidem Friesenem.
Od 1994 r. prowadzi własny zespół: kwintet lub sekstet (m.in. Adam Kowalewski – dr., Grzegorz Nagórski – tbn., Jacek Olter – dr., Adam Pierończyk – ten. sxf., sopr. sxf., Maciej Sikała – ten. sxf., Piotr Wojtasik – tr.). Koncertuje również solo. W 2004 r. zagrał w duecie z Adamem Makowiczem w nowojorskiej Carnegie Hall (duet odbył także trasę koncertową po kilku miastach Polski). Brał udział we wszystkich ważniejszych krajowych festiwalach jazzowych jako solista, z grupą Miłość, zespołem Zbigniewa Namysłowskiego i z własnym sekstetem (Międzynarodowy Festiwal Jazzowy „Jazz Jamboree”, Studencki Festiwal Jazzowy „Jazz nad Odrą”, Poznań Jazz Fair) oraz na koncertach w Niemczech, Hiszpanii, Finlandii, Szwecji, Francji, Rosji, w Czechach i na Węgrzech.
Skomponował repertuar płytowy i koncertowy grupy Miłość i własnych zespołów, transoperę według Snu nocy letniej William Szekspira (reż. Wojciech Kościelniak), musical Bal w operze (libretto Julian Tuwim), musical Scat czyli od pucybuta do milionera (pierwszy w kraju musical śpiewany scatem wg pomysłu i w reż. Wojciech Kościelniaka), muzykę do filmu Małe ojczyzny (współautor Przemysław Dyakowski) i muzykę teatralną. Jest laureatem
— nagrody indywidualnej na Jazz Juniors w Krakowie i nagrody Fundacji Kultury Polskiej im. Krzysztofa Komedy (obie w 1992),
— I nagrody w Międzynarodowym Konkursie Improwizacji Jazzowej w Katowicach w 1994 r.,
— nagrody Programu III Polskiego Radia im. Mateusza Święcickiego w 1995 r.
Zwyciężył w ankiecie Jazz Top magazynu „Jazz Forum” w kategoriach
— nowa nadzieja w latach 1993–1994,
— fortepian w latach 1993–2007,
— kompozytor w 2005 r. i 2007 r.,
— muzyk roku w latach 1995–1996,
— płyta roku w 1996 r.(CD Leszek Możdżer Sextet: Talk to Jesus), w 1998 r. (CD Leszek Możdżer/Adam Pierończyk: Live in Sofia), w 2005 r. (CD Możdżer, Daniellson, Fresco: The Time)
— zespół roku z Kwartetem Zbigniewa Namysłowskiego w 1994 r.,
— nowa nadzieja z zespołem Miłość w 1992 r.,
— zespół akustyczny z zespołem Miłość w latach 1995–1997.
Otrzymał także nagrodę
— polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyk 1998 w kategorii jazzowy muzyk roku,
— nagrodę Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Ad Astra” dla wybitnych młodych muzyków w 2001 r.,
— tzw. paszport na cały świat tygodnika „Polityka” w 2004 r. w kategorii rock-pop-estrada (za „wybitny zmysł improwizacji, wyobraźnię muzyczną i wszechstronność, dzięki której polski jazz zyskał nowy oddech i nowych fanów”),
— Wiktora 2004 w kategorii artysta estrady,
— nagrodę im. Aleksandra Bardiniego na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu w 2006 r.
Jest bohaterem filmu Pub 700 (reż. Sylwester Latkowski)[1].