Fotograf, specjalizowała się w fotografii portretowej. Uwieczniła wiele znaczących polskich artystów. Od 1956 r. należała do Związku Polskich Artystów Fotografów. Uzyskała honorowy tytuł „Artiste FIAP”, nadany przez FIAP — Międzynarodową Federację Sztuki Fotograficznej. Jej pierwszym nauczycielem fotografii był ojciec, Eugeniusz Nasierowski. W wieku jedenastu lat wzięła udział w pierwszej wystawie fotograficznej, a kilka lat później rozpoczęła naukę w technikum fototechnicznym w Warszawie. Następnie ukończyła Wydział Operatorski Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, gdzie studiowali także między innymi 
Agnieszka Osiecka, Roman Polański i Jerzym Skolimowskim. Dorobek fotograficzny Zofii Nasierowskiej obejmuje przede wszystkim portrety, ale też krajobrazy i reportaże. Od końca lat 50. uwieczniała najważniejszych twórców ze świata teatru, filmu, sztuki. Każda gwiazda chciała mieć portret jej autorstwa. W latach 60. i 70. fotografowała się u niej również duża część środowiska polskich intelektualistów. Zdjęcie autorstwa Nasierowskiej pojawiały się na okładkach dziesiątek najbardziej poczytnych polskich pism. Jej prace można było zobaczyć także na licznych wystawach w kraju i za granicą. Zdobyła wiele nagród na międzynarodowych wystawach, między innymi w Budapeszcie, Glasgow, Londynie, Sztokholmie. Przestała fotografować po 35 latach pracy zawodowej ze względu na chorobę oczu[1].