Wariant 1

Pasterze mili, coście widzieli?

Widzieliśmy maleńkiego Jezusa narodzonego,

Syna Bożego.

Co za pałac miał, gdzie gospodą stał?

Szopa bydłu przyzwoita i to jeszcze źle pokryta

Pałacem była.

Jakie łóżeczko miał Paniąteczko?

Marmur twardy, żłób kamienny! Na tem Depozyt zbawienny

Spoczywał łożu.

Co za obicie miało to Dziecię?

Wisząc z pod strzech pajęczyna Boga i Maryi Syna

Obiciem była.

W jakiej odzieży Pan nieba leży?

Za purpurę, perły drogie, ustroiła Go w ubogie

Pieluszki nędza.

Czyli w wygodach, czy spał w swobodach?

Na barłogu, os trem sianie, delikatne spało Panie,

A nie w łabędziami.

Co za bankiety, co miał za wety?

Piersi niewinnej Mateńki nad kanar słodszych maleńki

Kosztował Panie.

Kto asystował, kto Go pilnował?

Wół i osioł przyklękali, parą Go swą zagrzewali,

Dworzanie Jego.

Jakie kapele nuciły trele?

Aniołowie Mu śpiewali, my na dudkach przygrywali,

Skoczno, wesoło.

Kto więcej śpieszył, by Dziecię cieszył?

Józef stary z Panieneczką za melodyjną piosneczką

Dziecię cieszyli.

Jakieście dary dali, ofiary?

Sercaśmy własne oddali, a odchodząc poklękali,

Czołem Mu bili.

Toż i my śpieszmy, dary Mu nieśmy.

Przyjmie nas Jezus kochany, Zbawca nasz i Pan nad pany,

Pobłogosławi. ^[1], ^[2], ^[4]

Wariant 2

Pasterze mili, coście, widzieli? —

Widzieliśmy maleńkiego Jezusa narodzonego, —

Syna Bożego.

Co za, pałac miał, gdzie gospodą stał? —

Szopa bydłu przyzwoita i to jeszcze źle pokryta, —

Pałacem była.

Jakie łóżeczko miało Paniąteczko? —

Marmur twardy, żłób kamienny, na tem depozyt zbawienny, —

Spoczywał łożu.

Co za obicie miało to Dziecię? —

Wisząc z pod strzech pajęczyna, Boga oraz Matki Syna, —

Obiciem była.

W jakiej odzieży Pan nieba leży? —

Za purpurę, perły drogie, ustroiła Go w ubogie —

Pieluszki nędza.

Czyli w wygodach, czy spał w swobodach? —

Na barłogu, ostrem sianie, delikatne spało Panie, —

A nie w łabędziach.

Co za bankiety, co miał za wety —

Piersi niewinnej Mateńki mad kanar słodszy maleńki —

Kosztował Panie.

Kto asystował, kto Go pilnował?

Wół i osioł przyklękali, parą Go swą zagrzewali, —

Dworzanie Jego.

Kto więcej spieszył, Dziecię ucieszył? —

Józef stary z Panieneczką melodyjną swą piosneczką —

Dziecię cieszyli.

Jakieście dary, dali ofiary? —

Sercaśmy własne oddali, a odchodząc poklękali. —

Czołem Mu bili. ^[3]

Zapis melodii przekazują kancjonały benedyktynek staniąteckich z 1752, 1754 i 1758 r. W swej pierwszej części jest ona bardzo bliska współczesnej wersji, a zgodnej z zapisem Mioduszewskiego w Pastorałkach i kolędach z 1843 r. Wariant benedyktynek pomyślany jest wyraźnie dialogowo, a także zanotowany w dwu różnych kluczach. Melodię zupełnie inną notują cztery rękopisy franciszkanek z I poł. XVIII w. Pastorałkę śpiewano najpewniej również na tę samą melodię, co Przy onej górze, o czym zdaje się świadczyć zanotowanie w rękopisie BJ 3646 kilku jej zwrotek łącznie z tamtym śpiewem.

Tekst notowany jest bez melodii w rękopisach karmelitańskich (kantyczka Chybińskiego, rękopis biblioteki karmelitanek, sygn. 95, rękopisy BJ 3640 i 3646) oraz w rękopisie BJ 3639; zawierają go również zbiory drukowane: Kantyczki Szlichtyna z 1767 (i 1785) oraz Pieśni nabożne z 1796 r. – w obu pozycjach w dziale „pieśni nowych”. Wersja tych druków (powtórzona przez Mioduszewskiego) jest dziś najbardziej przyjęta; liczy ona 12 zwrotek. Przekazy rękopiśmienne różnią się niekiedy bardzo znacznie^[1].