Piosenko ma, z żołnierzem chodź,
żołnierskie serce masz.
Wśród deszczu, mgły, karabin noś
i na ramionach szary płaszcz.
Wyrosłaś z pól i przyszłaś tu,
i na kwaterze słodko łkasz,
o świcie budź i tul do snu,
żołnierskie serce przecież masz.
Znasz lasu szum i Wisły brzeg,
warszawskich murów cień,
i górski szczyt, i górski śnieg,
i noce ciemne, biały dzień.
Więc prowadź nas przez wiatr i deszcz,
i przez ogrody, w których bez
tak pachnie nam — ty o tym wiesz,
żołnierskie serce w tobie jest.
Tyś słodsza też niż dziewcząt sto,
bo ty nie zdradzisz nas.
Z żołnierzem chodź i równaj krok,
przez siwe pola, ciemny las!
Bez ciebie źle i smutno tak,
ze słowem twoim lżejszy marsz,
więc prowadź nas i podaj takt,
żołnierskie serce przecież masz. [1], [2]