 Nazwisko, imię Pogorzelska, Zula Pogorzelska, Zofia (właściwie) Data urodzenia 1898 Miejsce urodzenia Eupatoria na Krymie lub Zielony Gaj koło Charkowa (Rosja). Data śmierci 10 lutego 1936 Miejsce śmierci Wilno | Biografia Piosenkarka kabaretów i teatrzyków rewiowych przedwojennej Warszawy, tancerka i aktorka filmowa. Była córką lekarza Andrzeja Pogorzelskiego i Emilii Niżyńskiej. Kształciła się w gimnazjum w Sewastopolu i pod kierunkiem matki. Śpiewu, deklamacji i ruchu scenicznego uczyła się prywatnie[1]. W latach 1915–1917 śpiewała w chórze w miejscowości Zielony Gaj pod Charkowem. Potem rozpoczęła występy w kabarecie rosyjskim (1917–1918). Po zakończeniu I wojny światowej powróciła wraz z rodziną do Polski[2]. W maju 1919 r. przyjechała do Warszawy. Rekomendowana przez Konrada Toma (późniejszego męża) została przyjęta do otwartego miesiąc wcześniej teatrzyku „Bagatela”[1]. Została zauważona przez Jerzego Boczkowskiego i zaangażowana na występy do „Qui pro Quo” (umowę podpisała w przerwie przedstawienia). Debiutowała 23 lipca 1919 r. W błyskawicznym tempie wysunęła się na czoło warszawskich aktorek kabaretu i rewii, zyskując miano Warszawskiej Mistinguette. W „ Qui pro Quo” śpiewała i tańczyła w wielu rewiach, z których najważniejsze to: Hallo ciotka! Radio-rewia w czternastu obrazach, Siedem krów tłustych, Bez koszulki, Humpa, humpa[2]. Szybko zdobyła popularność, chociaż choroba i operacja gardła zmieniły jej dźwięczny sopran w zachrypnięty, charakterystyczny alt. W 1925 r. po konflikcie z dyrektorem Qui Pro Quo Jerzym Boczkowskim założyła wraz z Konradem Tomem konkurencyjny teatr „Perskie Oko”, przekształcony po dwóch sezonach w „Morskie Oko”. Pod artystyczną opieką Andrzeja Własta była gwiazdą tej scenki, niezrównaną interpretatorką jego tekstów do muzyki Artura Golda, Zygmunta Karasińskiego, Szymona Kataszka i Jerzego Petersburskiego[1]. W rewii pt. Tylko dla dorosłych śpiewała swój wielki szlagier Ja się boję sama spać. Jako pierwsza w Polsce zaprezentowała charlestona (w rewii Pod sukienką 2 stycznia 1926 r.). W latach 1927–1928 występowała w teatrze „Nowości”. Spośród jej ról operetkowych można wymienić Sublokatorkę Ferenc Lehára (1922 r.), Cyrkówkę Imre Kálmána, Piękną Galateę Franza von Suppégo. Później występowała w „Morskim Oku”, pojawiając się po raz pierwszy 18 października 1928 r. w rewii Klejnoty Warszawy. W teatrze tym grała przez trzy sezony, odnosząc duże sukcesy. Po likwidacji „Morskiego Oka” rozpoczęła występy w teatrze „Banda” i była tam zaangażowana od 1931 do 1934 r. W sezonie 1932/1933 występowała gościnnie w Teatrze Małym, zaś w latach 1934–1935 była artystką teatru „Rex”[2]. Baletmistrz Edward Kuryłło ułożył dla niej taniec Polonia (muz. Henryk Wars), który demonstrowała w programie Bubliczki wspólnie z Tadeuszem Olszą. Jej postaci poświęcono m.in. piosenkę Sympatia Warszawy, program rewiowy Morskiego Oka Zula-Charleston (muz. Szymon Kataszek) i hasło w telewizyjnej wersji „Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej” (odcinek 89 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego)[1], [2]. Śpiewała piosenki solo i w duetach, m.in. z Eugeniuszem Bodo i Ludwikiem Sempolińskim, grała w skeczach, monologach, parodiowała i prowadziła konferansjerkę. Miss seksapilu na scenie, w życiu prywatnym lansowała ten sam model – kobiety wyzwolonej, łamiącej konwenanse[1]. Jej repertuar piosenkarski był oparty w głównej mierze na rytmicznych i wesołych utworach, przeważnie o charakterze tanecznym, które dzięki jej wykonaniom szybko zdobywały popularność. Spośród nich warto wspomnieć takie, jak np. Spotkamy się na Nowym Świecie, Panna Mania gra na mandolinie, Czego pan się pcha, Niech pan zatańczy ze mną czy też Bubliczki, dzięki interpretacji których zasłynęła w okresie pracy w „Morskim Oku”. Oprócz występów teatralno-kabaretowych miała w dorobku role w kilku filmach, m.in. w 1930 r. w Niebezpiecznym romansie, w 1932 r. w Romeo i Julci (w tym samym roku występowała również z Eugeniuszem Bodo w Polskim Amatorskim Klubie Filmowym P.A.K.F. w Łodzi), w 1933 r. w Dwunastu krzesłach i Zabawce. Inne filmy z jej udziałem to m.in. Bezimienni bohaterowie, Ułani, ułani, Kocha, lubi, szanuje, Sto metrów miłości. Na początku lat 30. ujawniła się u niej choroba kręgosłupa, powodująca niedowład, ustępujący po pewnym czasie. W 1934 r. wycofała się całkowicie ze sceny[1]. Udała się wraz z mężem na leczenie do kliniki uniwersyteckiej w Wilnie. Tam zmarła[2]. Grafika i rękopisy  | Popularne wykonywane utwory Cała przyjemność po mojej stronie
Czy pani mieszka sama?
Dymek z papierosa
Ja się boję sama spać
pokaż wszystkie Powiązane fonogramy Hemar Marian, Klasyk piosenki lat 30-tych XX wieku
Różni Wykonawcy, Eugeniusz Bodo wśród gwiazd ekranu
Niektóre wykonywane utwory Czy przyjdzie?
Więcej gazu
Powiązane publikacje (związek) Asper Bruno, Włast Andrzej, Ja nie mam głosu!: fokstrot, Warszawa, Gustaw Gebethner i Robert Wolff, 1927
Dan Władysław, Nel Jerzy, M. H., Czy przyjdzie? : tango, Warszawa, Leon Idzikowski, 1932
Dan Władysław, Hemar Marian, Wszystko będzie dobrze : walc, Warszawa, Gustaw Gebethner i Robert Wolff, 1933
Gold Artur, Willy, Ta mała jest wstawiona! : shimmy-foxtrot, Warszawa, Ryga, Joachim Altschuler, 1926
pokaż wszystkie Karasiński Zygmunt, Kataszek Szymon, Willy, Spotkamy się na Nowym Świecie! : shimmy fox-trot, Warszawa, Ignacy Rzepecki
Kwieciński Tadeusz, Kujawiaki i oberek : odznaczone pierwszą nagrodą na konkursie utworów muzycznych w Ciechocinku 1932 r., Warszawa, Leon Idzikowski, 1933
Oberfeld Kazimierz, Włast Andrzej, Kolacyjka : foxtrot z repertuaru Zuli Pogorzelskiej i Władysława Szczawińskiego, Warszawa, Gustaw Gebethner i Robert Wolff, 1927
Oberfeld Kazimierz, Włast Andrzej, Więcej gazu! : fox-trot, Warszawa, Ignacy Rzepecki, 1930
Oberfeld Kazimierz, Włast Andrzej, Więcej gazu! : popularny refrain z teatru „Morskie Oko”, Warszawa, Gustaw Gebethner i Robert Wolff, 1928
Petersburski Jerzy, Włast Andrzej, Cała przyjemność po mojej stronie : fox-trot, Warszawa, Ignacy Rzepecki
Petersburski Jerzy, Gold Artur, Włast Andrzej, Ja nie mam co na siebie włożyć!, Warszawa, Ignacy Rzepecki
Petersburski Jerzy, Willy, Ja się boję sama spać : shimmy-fox, Warszawa, Ignacy Rzepecki
Petersburski Jerzy, Willy, Ja się boję sama spać! : shimmy-fox : popularna piosenka teatru „Perskie Oko”, Warszawa, Gustaw Gebethner i Robert Wolff, 1926
Petersburski Jerzy, Włast Andrzej, To jest Paryż : tango, Warszawa, Ignacy Rzepecki, 1932
Tirling Zygmunt, Stach, Czy jutro przyjdziesz znów? : walc boston, Warszawa, Ignacy Rzepecki
Tirling Zygmunt, , W palarni opium : walc boston, Warszawa, Ignacy Rzepecki
Wiehler Zygmunt, Włast Andrzej, Blues cygański, Warszawa, Ignacy Rzepecki
Wiehler Zygmunt, Ref-Ren, Czarny Bobby : foxtrot z repertuaru Zuli Pogorzelskiej, Warszawa, Gustaw Gebethner i Robert Wolff, 1928
Wiehler Zygmunt, Ref-Ren, Gdzie jest twój Tata? Smarkata! : foxtrot, Warszawa, Ignacy Rzepecki
Wiehler Zygmunt, Ref-Ren, Gdzie jest twój tata? Smarkata! : foxtrot z repertuaru Zuli Pogorzelskiej, Warszawa, Gustaw Gebethner i Robert Wolff, 1928
|