Uczęszczał do Państwowego Gimnazjum im. Władysława IV. W 1934 r. złożył egzaminy dyplomowe na polonistyce Uniwersytetu Warszawskiego. W latach gimnazjalnych i akademickich działał w Związku Polskiej Młodzieży Socjalistycznej, a następnie w OMS „Życie”. Wiersze pisał od 1930 r., debiutując w 1936 r. tomem przekładów Z nowej poezji rosyjskiej. W tym samym roku objął kierownictwo działu kulturalnego w redakcji „Dziennika Popularnego”. Lata wojny spędził w Warszawie mieszkając przy ul. Odyńca la. Był członkiem organizacji podziemnej. Współpracował z różnymi pismami konspiracyjnymi, przeważnie lewicowymi. Wiersze drukował na łamach „Poradnika Oświatowego”, organu PPR. Dla zespołu literackiego, którym kierował „Goliard”, napisał kilka piosenek, a wśród nich Spadochroniarza w 1943 r. Podczas Powstania pełnił początkowo funkcję komendanta bloku przy ulicy Odyńca, a po jej zburzeniu, jako żołnierz Polskiej Armii Ludowej wszedł do zespołu redakcyjnego gazety powstańczej PAL „Robotnik Mokotowski”, organu PPS-Lewica. Drukował artykuły, relacje z linii i poezje, m. in. w numerze 6 „Robotnika Mokotowskiego” z dnia 24 września 1944 r. wydrukowano jego wiersz Mokotów. Po upadku Powstania ukrywał się. W 1945 r. zamieszkał czasowo w Łodzi. Początkowo pracował w dziale kulturalnym „Głosu Robotniczego”. Później został kierownikiem działu przekładów w Wydawnictwie „Czytelnik” i członkiem zespołu redakcyjnego tygodnika „Kuźnica”. W latach 1950–1952 wchodził w skład zespołu redakcyjnego „Kultura”, w roku 1957 objął stanowisko redaktora naczelnego czasopisma „Opinie”. Wydał kilka tomów poezji, m. in. Godzina życia (1946), Pocisk i słowo (1952) oraz Wiersze wybrane i przekłady (1954). Jest autorem kilku antologii poezji rosyjskiej i radzieckiej, wydał też Antologię poezji bułgarskiej. Za całokształt twórczości przekładowej wyróżniono go nagrodą państwową III stopnia.