Wariant 1
U prząśniczki siedzą, jak anioł dzieweczki,
Przędą sobie, przędą jedwabne niteczki,
Kręć się, kręć, wrzeciono,
Wić się tobie wić!
Ta pamięta lepiej,
Czyja dłuższa nić!
Poszedł do Królewca młodzieniec z wiciną,
Łzami się zalewał, żegnając z dziewczyną.
Kręć się, kręć, wrzeciono...
Gładko idzie przędza, wesoło dziewczynie,
Pamiętała trzy dni o wiernym chłopczynie.
Kręć się, kręć, wrzeciono...
Inny się młodzieniec podsuwa z ubocza,
I innemu rada dziewczyna ochocza.
Kręć się, kręć, wrzeciono,
Prysła wątła nić;
Wstydem dziewczę płonie,
Wstydź się, dziewczę, wstydź! [4], [5]
Wariant 2
U prząśniczki siedzą jak anioł dzieweczki
przędą sobie przędą jedwabne niteczki.
Kręć się, kręć wrzeciono,
wić się tobie wić!
Ta pamięta lepiej
czyja dłuższa nić.
Poszedł do Królewca młodzieniec z wiciną,
łzami się zalewał, żegnając z dziewczyną.
Kręć się, kręć...
Gładko idzie przędza wesołej dziewczynie,
pamiętała trzy dni o wiernym chłopczynie.
Kręć się, kręć...
Inny się młodzieniec podsuwa z ubocza,
i innemu rada dziewczyna ochocza.
Kręć się, kręć, wrzeciono!
Prysła wątła nić,
wstydem dziewczę płonie,
wstydź się, dziewczę, wstydź! [6], [7]
Jedna z najpopularniejszych piosenek Stanisława Moniuszki. Wydana został w trzecim Śpiewniku domowym[6].
Moniuszko przy komponowaniu Prząśniczki korzystał ze zbiorów Czeczota pt. Piosnki wieśniacze własne. Piosenka z muzyką Moniuszki ukazała się w 1846 r. i od tej chwili cieszy się niezmienną popularnością[7].