Pianista i kompozytor, także autor tekstów piosenek. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie w klasie fortepianu. W czasie wojny grał na fortepianie w big-bandzie Mieczysława Kleckiego. Po wyzwoleniu współpracował z zespołami artystycznymi Centralnego Domu Żołnierza w Lublinie.
Jako kompozytor debiutował w 1945 r. piosenką To co było. W latach 1947–1949 grał w łódzkiej orkiestrze braci Harrisów, w warszawskim zespole tanecznym Charlesa Bovery’ego, związany był także z wrocławskim teatrzykiem satyrycznym „Chochlik”.
W 1949 r. powrócił do Warszawy. Do 1987 r. był kierownikiem muzycznym Teatru Syrena. Współpracował także, jako pianista i kompozytor, z kabaretami „U Lopka” i „Dudek”, radiem i TV. Jest kompozytorem:
— operetki Panowie z ogłoszenia (libretto 
Jacek Korczakowski);
— ilustracji muzycznych do spektakli teatralnych Artyści, Świerszcz za kominem, Balladyna, Czarna Mańka;
— ilustracji muzycznej do bajki dla dzieci Wielka podróż talerzami z zielonymi ludzikami (współautor Wojciech Piętowski);
— utworów instrumentalnych;
— pieśni i piosenek m.in. dla Bogdana Czyżewskiego, Anny German, Marii Koterbskiej, Haliny Kunickiej, Jerzego Połomskiego, Danuty Rinn, Maryli Rodowicz, Barbary Rylskiej, Ireny Santor, Zdzisławy Sośnickiej, Jaremy Stępowskiego i Wiktora Zatwarskiego.
Jego karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji „Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej” odcinek 98 (reż. Ryszard Wolański). Jest laureatem:
— I nagrody w plebiscycie „Expressu Wieczornego” na najlepszą polską piosenkę 1963 r. za Jak to dziewczyna,
— nagrody Towarzystwa Przyjaciół Opola za Mówiły mu i nagrody Zarządu Głównego Związku Młodzieży Socjalistycznej za Srebrne wesele na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’69,
— III nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’70 oraz nagrody czytelników „Głosu Wybrzeża” za piosenkę Jadą wozy kolorowe,
— III nagrody na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’73 za piosenkę Bo z dziewczynami.
Jego piosenki zdobyły także popularność za granicą, m.in. Ich war glücklich (Tak daleko już jesteśmy) w RFN, Melancholy (Dziś jest kto inny) w RFN i Wielkiej Brytanii, Love Doesn’t Grow on Trees (Mówiły mu) i The Writing on the Wall (Jadą wozy kolorowe) w Wielkiej Brytanii, La Gospoda we Francji. Na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’72 Hector Cabrera z Wenezueli otrzymał I nagrodę za interpretację piosenki Jadą wozy kolorowe, a Eva Mázikova z Czechosłowacji III nagrodę za interpretację Cygańskiej letniej nocy[1].