Piosenkarka, także kompozytorka, pianistka i autorka programów TV. Absolwentka Wydziału Architektury Wnętrz Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych w Poznaniu. Gry na fortepianie uczyła się prywatnie. W czasie studiów współpracowała z akademickim teatrem „Nurt”.

Zadebiutowała w 1965 r. na Festiwalu Piosenki i Piosenkarzy Studenckich w Krakowie, gdzie zdobyła III nagrodę. Rok później wystąpiła po raz pierwszy na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 1970 r. nagrała pierwszy LP Urszula Sipińska. W kraju koncertowała i nagrywała z orkiestrą Piotra Figla (w latach 1972–1975), z grupą Jerzego Miliana, zespołem Krzysztofa Sadowskiego, orkiestrą Alex Band, Grupą S-26, Ergo Band (w latach 1975–1978) i zespołem Jerzego Konrada (od 1978 r.), a za granicą m.in. z Demisem Roussosem, Robertą Flack, Billym Jo Spearsem, Juliem Iglesiasem, Amandą Lear oraz z orkiestrami i zespołami radia i TV Niemiec, Hiszpanii, Szwajcarii i Francji.

Występowała we wszystkich niemal krajach Europy oraz w Japonii, Meksyku, na Wyspach Kanaryjskich, w USA i Kanadzie. Wystąpiła z własnymi recitalami w Radio Suisse Romanda (Szwajcaria) w 1970 i w Klubie Prasowym w Waszyngtonie (USA) z okazji Dnia Polskiego w 1977 r. Reprezentowała polską piosenkę w koncertach w paryskiej Olympii w 1972 r., koncercie galowym na MIDEM w Cannes (Francja) w 1973 r., a także w programie niemieckiego radia i TV SFB Monday Music i w programie Blue Train jako partnerka George’a Hamiltona IV.

Dokonała licznych nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia oraz płytowych w kraju i za granicą o łącznym nakładzie przekraczającym dwa miliony egzemplarzy. Nagrała w kraju teledyski i recitale TV, m.in. Moje, twoje, moje, W podróży, Wypożyczalnia snów i Hit ’88 oraz za granicą, m.in. Sześć pierwszych planów (reż. V. Lazarow). Jest kompozytorką własnego repertuaru, autorką cyklu programów satyryczno-rozrywkowych Obok, felietonów muzycznych w tygodniku „Wprost”.

Jest laureatką:

— III nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Braszowie (Rumunia) w 1968 r.,

— nagrody publiczności na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Atlantyckiej w Santa Cruz de Tenerife (Wyspy Kanaryjskie) w 1970 r.,

— III nagrody na Coupe d’Europe Musicale w Bernie (Szwajcaria) w 1970 r.,

— nagrody głównej za interpretację piosenki Bright Days Will Come na festiwalu im. Augustina Lary w Meksyku w 1972 r.,

— nagrody Polskiego Radia i Telewizji na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’72 za piosenkę Jaka jesteś Mario,

— nagrody publiczności i nagrody miasta Sopotu na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’72,

— wyróżnienia na Światowym Festiwalu Piosenki w Tokio w 1973 r.,

— nagrody Radia i Telewizji NRD w 1975 r. dla najpopularniejszego wykonawcy zagranicznego,

— nagrody publiczności na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’76,

— II nagrody na festiwalu w Puerto Rico w 1979 r.

Nagrody otrzymywały także piosenki w jej interpretacji:

— Po ten kwiat czerwony – I nagroda w Dniu Międzynarodowym na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’68,

— Nim zakwitnie tysiąc róż – nagroda TVP na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’71,

— Bright Days Will Come – I nagroda za aranżację i II nagroda za piosenkę na festiwalu Meksyk ’72,

— Wołaniem wołam cię – II nagroda na festiwalu w Palma de Mallorca w 1975 r.

Jest także laureatką plebiscytów radiowych i prasowych. Otrzymała tytuł Miss Obiektywu na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’70 oraz Srebrny Gwóźdź Sezonu (w 1969 i 1973 r.) i Złoty Gwóźdź Sezonu (w 1972 r.) w plebiscycie „Kuriera Polskiego”.

Jest bohaterką hasła w telewizyjnej wersji „Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej” odcinek 105 (reż. Ryszard Wolański). O jej pozycji świadczą m.in. noty biograficzne w The World Who’s Who of Women i International Who’s Who of Intellectuals.

W 1991 r. wycofała się z estrady i powróciła do wyuczonego zawodu. Prowadzi własne Studio Projektów U.S. Style. W 2005 r. ukazała się jej autobiograficzna opowieść Hodowcy lalek, w której odpowiada też na pytanie dlaczego tak wcześnie zrezygnowała z estrady, poświęcając się architekturze i dziennikarstwu^[1].