Pianista, wokalista, klarnecista, kompozytor i aranżer. Ukończył Średnią Szkołę Muzyczną w klasie klarnetu. Studiował w Akademii Muzycznej w Poznaniu. W czasach szkolnych grał w zespołach amatorskich.

W 1962 r. został pianistą dixielandowego zespołu Storyville Jazz Band. Rok później znalazł się w finale II Ogólnopolskiego Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie. Przez kilka miesięcy współpracował z Czerwono-Czarnymi. W latach 1963–1967 śpiewał z zespołem Bardowie.

Zdobył z nim I miejsce w Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Instrumentalnych, Wokalistów i Piosenkarzy. Wystąpił też w imprezach towarzyszących Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’67 i w koncercie Nowe twarze w polskim jazzie na Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym Jazz Jamboree ’67 w Warszawie.

W 1968 r. utworzył własne trio Hubertusy. W tym samym roku wziął z nim udział w Studenckim Festiwalu Jazzowym „Jazz nad Odrą” we Wrocławiu, gdzie zdobył nagrodę publiczności oraz I nagrodę w kategorii wokalistów ex aequo z Marianną Wróblewską.

Występował także z Drumlersami, grupą Nowi Polanie i Grupą ABC Andrzeja Nebeskiego.

Od 1969 r. prowadził własne zespoły: początkowo Trio Bluesowe, zwane też Blues Trio w składzie: Jerzy Skowronek – dr., Wojciech Skowroński – pf., voc., Hubert Szymczyński – cb.; w latach 1972–1975 Blues and Rock z towarzyszącym triem wokalnym; od 1984 r. Woytek Band.

Uczestniczył z nimi m.in. w Ogólnopolskim Festiwalu Awangardy Beatowej w Kaliszu w 1970 r., Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym Jazz Jamboree ’72, Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’73 (II nagroda za Blues to zawsze blues jest), Lubelskich Spotkaniach Wokalistów Jazzowych ’75, Pikniku Country ’88 oraz w koncertach Old Rock Meeting w latach 1986–1987. Występował także za granicą, m.in. w NRD, Czechosłowacji, RFN, ZSRR, Holandii, Belgii i we Francji.

Dokonał licznych nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia: solowych, z własnymi zespołami oraz z orkiestrą Aleksandra Maliszewskiego. Miał w repertuarze standardy muzyki bluesowej, popularne przeboje rockandrollowe i utwory własne. Jego karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji „Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej” odcinek 110 (reż. Ryszard Wolański) oraz film TV Odbicia (reż. Jakub Ruciński)^[1].