Śpiewniczek młodzieży polskiej : zawierający dawne i nowsze pieśni z muzyką na 1, 2 i 3 głosy
Z. 1
„Na Ciebie, kochana młodzieży, zwrócone są dzisiaj oczy całego narodu. Bo gdy wśród huku armat, wśród łez i strumieni krwi Ojczyzna z grobu powstaje, kiedy jutrzenka wolności nam świtać poczyna i kiedy po długiej, męczeńskiej walce duch nasz uciśniony zwycięstwo odnosi, – od Ciebie zależy, jaka będzie przyszłość narodu i czy wolność na zawsze już przy nim zostanie. Pamiętaj, że Ty „skarbem” masz być swej ziemi, że zawsze masz być gotową do obrony „swych gniazd”.
Atoli wiara w Twem sercu tlić się musi niezachwiana – święta Wiara ojców Twoich, wiara w zdolność narodu do samoistnego życia i wiara w ostateczne zwycięstwo... Rozbudź więc w sobie prawdziwy patryotyzm, ukochaj Ojczyznę drogą, wolność ukochaj, – i ziemię świętą Twoją i język ojczysty i zwyczaje narodowe.
Ukochaj i te pieśni, które Ojcowie zostawili Ci w spuściźnie, pieśni nabrzmiałe bólem, przesiąkłe krwią, i pełne łez wylanych nad nieszczęściami Ojczyzny. Z pieśni tych powieje na Ciebie duch minionych walk, duch niezachwianej nadziei i odważnego męstwa.
Wiedz, że w pieśni tkwi dziwna siła i moc, która Cię zdolna rozbudzić, zapalić do czynu i rozniecić w Tobie „świętą miłość kochanej Ojczyzny”.
Pamiętaj na słowa złotoustego Skargi: „Świeccy, gdyby owe stare pieśni „i muzyki o wojnach, zwycięstwach, „i mężnych wojownikach zatrzymywali, mężniejsze by serca mieli”.
Te więc pieśni i muzyki o Ojczyźnie, o zwycięstwach i o mężnych wojownikach ukochaj szczególniej i weź je Sobie za hasło patryotycznego życia, inne zaś piosenki niech Cię bawią i niech w chwilach zasępień będą Ci miłą rozrywką.” – wstęp przejęty bezpośrednio z publikacji, która ukazała się nakładem Księży Misjonarzy.