Pianista, kompozytor i aranżer, także krytyk, publicysta muzyczny i pedagog. Ukończył Średnią Szkołę Muzyczną w Krakowie w klasie fortepianu. Absolwent Wydziału Muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prywatnie studiował kompozycję i teorię muzyki współczesnej, m.in. u Bogusława Schaeffera i Eugeniusza Rudnika w Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia.

W czasie nauki zainteresował się jazzem. Jako licealista grał w zespole Rhythm Quartet. W czasie studiów współtworzył grupę Melomani. Na I Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym Jazz Jamboree ’58 w Warszawie wystąpił z własnym zespołem Jazz Believers.

Od 1959 r. prowadził kolejne zespoły The Wreckers, Kwintet i Sekstet, w których grali m.in.: Roman Dyląg, Adam Jędrzejowski, Janusz Muniak, Włodzimierz Nahorny, Zbigniew Namysłowski, Jacek Ostaszewski, Tomasz Stańko, Janusz Trzciński i Michał Urbaniak. Prezentował je do 1970 r. (z wyjątkiem 1966 r.) podczas Międzynarodowego Festiwalu Jazzowego „Jazz Jamboree”.

W 1962 r. z zespołem The Wreckers wyjechał do USA, gdzie reprezentował po raz pierwszy polski jazz na festiwalach w Newport i Waszyngtonie oraz grał w klubach jazzowych Nowego Jorku, San Francisco i Bostonu. Amerykańskie występy stały się początkiem międzynarodowych sukcesów jego zespołów. Koncertował z nimi na wszystkich liczących się festiwalach, nagrywał za granicą dla dziewięciu ośrodków TV i dwunastu rozgłośni radiowych.

Dokonał licznych nagrań płytowych, współpracował z muzykami o światowej sławie, m.in. ze Stanem Getzem, Luckym Thompsonem, Philem Woodsem i Artem Farmerem. Już w latach 60. uznany został za jedną z najciekawszych osobowości europejskiej awangardy jazzowej. Otrzymał propozycję współpracy z Norddeutscher Rundfunk w Hamburgu (RFN). Dla niej komponował i prowadził warsztaty jazzowe. Potem jeszcze kilkakrotnie wykładał za granicą kompozycję jazzową.

W latach 1971–1974 występował ze Studiem Jazzowym Polskiego Radia, dla którego stworzył repertuar utrwalony m.in. na LP Studio Jazzowe Polskiego Radia [[Wroblewski_Jan_(Ptaszyn)|Jan Ptaszyn Wróblewski: Sprzedawcy glonów. Współpracował też z Ośrodkiem Telewizyjnym Kraków, gdzie prowadził cykl programów Spotkania z jazzem (reż. Andrzej Wasylewski).

W latach 1974–1991 kierował Orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji Studio S-1 w Warszawie. Nagrał z nią ponad tysiąc utworów instrumentalnych i piosenek. Pracę studyjną orkiestra łączyła z działalnością koncertową, występowała m.in. na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.

Od 1992 pracował jako pedagog Wydziału Jazzu Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie.

Jest kompozytorem:

— utworów orkiestrowych, kameralnych i solowych;

— muzyki do filmów fabularnych, krótkometrażowych i animowanych;

— muzyki teatralnej, m.in. do spektakli Skazaniec i Ryszard III.

Do ważniejszych jego osiągnięć w dziedzinie publicystyki i krytyki muzycznej należy zaliczyć: współautorstwo Leksykonu kompozytorów XX wieku, redakcję haseł działu jazzowego Encyklopedii muzycznej PWM oraz liczne recenzje, artykuły i eseje w krajowej i zagranicznej prasie muzycznej.

Jest m.in. laureatem:

— nagrody głównej w konkursie Związku Kompozytorów Polskich i Przewodniczącego Komitetu do spraw Radia i Telewizji za muzykę baletową Nihil est... – muzyka baletowa na siedmiu wykonawców jazzowych i orkiestrę w 1972 r.,

— nagrody na Jazz Film Saloon w 1985 r. za telewizyjny film baletowy Nihil est... według scenariusza i w reżyserii Stefana Szlachtycza,

— nagrody Ministerstwa Kultury i Sztuki I stopnia za całokształt twórczości i działalności artystycznej w 1989 r.,

— holenderskiej Stemra Music Award za muzykę filmową w 1993 r. oraz nagród dla najlepszego muzyka jazzowego.

Jego karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji „Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej” odcinek 156 (reż. Ryszard Wolański). O jego pozycji świadczą m.in. noty biograficzne w Who’s Who in the World, International Who’s Who in Music, International Book of Honor, Encyclopedia of Jazz in the ’70s (Leonard Feather & Ira Gitler), Jazz Führer (Carlo Bohländer, Karl Heinz Holler), Leksykonie PWM, Małej encyklopedii muzyki PWM oraz w Almanachu polskich kompozytorów współczesnych PWM. Jego twórczość i działalność artystyczna doczekała się także kilku naukowych opracowań, m.in. w pracy magisterskiej Krzysztofa Skrzypczaka w Akademii Muzycznej w Katowicach^[1].