Wariant 1
W żłobie leży,
któż pobieży
kolędować Małemu,
Jezusowi
Chrystusowi,
dziś nam narodzonemu?
Pastuszkowie, przybywajcie,
Jemu wdzięcznie przygrywajcie,
jako Panu naszemu.
My zaś sami
z piosneczkami
za wami pospieszymy.
A tak tego
Maleńkiego
niech wszyscy zobaczymy.
Jak ubogo narodzony
płacze w stajni położony,
więc Go dziś ucieszymy.
Naprzód tedy
niechaj wszędy
zabrzmi świat w wesołości,
że posłany
jest nam dany
Emmanuel w niskości;
Jego tedy przywitajmy,
z Aniołami zaśpiewajmy:
„Chwała na wysokości!”
Witaj, Panie,
cóż się stanie,
że rozkosze niebieskie
opuściłeś,
a zstąpiłeś
na te niskości ziemskie?
„Miłość moja to sprawiła,
by człowieka wywyższyła
pod nieba emipryjskie”.
Czem w żłóbeczku,
nie w łóżeczku,
na sianku położony?
Czem z bydlęty,
nie z Panięty,
w stajni jesteś złożony?
By człek sianu przyrównany,
grzesznik bydlęciem nazwany,
Przeze mnie zbawiony.
Twoje państwo
i poddaństwo
jest świat cały, o Boże;
Tyś polny kwiat,
czemuż Cię świat
przyjąć nie chce, choć może?
Bo świat doczesne wolności
zwykł kochać, mnie zaś z swej złości
krzyżowe ściele łoże.
W Ramie głosy
pod niebiosy
wzbijają się Racheli,
gdy swe syny,
bez przyczyny,
w krwawej widzi kąpieli;
Większe niż dla nich kompanie,
w krwawym krwi Twej oceanie,
czeka Cię miły Panie!
Trzej Królowie,
Monarchowie,
wschodni kraj opuszczają,
serc ofiary
z trzema dary
Tobie, Panie, oddają.
Darami się komentujesz,
bardziej serca ich szacujesz,
za co niech niebo mają. [1], [2], [3], [8], [9], [10], [16]
Wariant 2
W żłobie leży! Któż pobieży kolędować małemu
Jezusowi Chrystusowi, dziś do nas zesłanemu?
Pastuszkowie przybywajcie, Jemu wdzięcznie przygrywajcie,
Jako Panu naszemu.
My zaś sami z piosneczkami za wami pośpieszymy,
A tak Tego Maleńkiego niech wszyscy zobaczymy:
Jak ubogo narodzony płacze w stajni położony,
Więc Go dziś ucieszymy.
Najprzód tedy niechaj wszędy zabrzmi świat z wesołości,
Że posłany nam jest dany Emanuel w niskości;
Jego tedy przywitajmy, z Aniołami zaśpiewajmy:
„Chwała na wysokości!”
Witaj, Panie, cóż się stanie, że rozkoszy niebieskie
Opuściłeś a zstąpiłeś na te niskości ziemskie?
Miłość Twoja to sprawiła, by człowieka wywyższyła
Pod nieba Empirejskie.
Przecz w żłóbeczku nie w łóżeczku na siankuś połóżony?
Wraz z bydlęty, nie z panięty, w stajni jesteś złożony?
By człek sianu przyrównany, grzesznik bydlęciem nazwany,
Przeze Mnie był zbawiony.
Twoje państwo i poddaństwo jest świat cały, o Boże!
Tyś polny kwiat, czemuż Cię świat przyjąć nie chce, chód może?
Bo świat doczesna wolności zwykł kochać, Mnie zaś w swej złości
Krzyżowe ściele łoże.
W Ramie głosy pod niebiosy wzbijają się Racheli,
Gdy swe syny bez przyczyny w krwawej widzi kąpieli!
Większe Mnie, niż ich, kąpanie w krwawym czeka oceanie,
Skąd będą niebo mieli.
Trzej królowie monarchowie wschodni kraj opuszczają,
Serc ofiary, z trzema dary Tobie Panu oddają;
Darami się kontentujesz, bardziej serca ich szacujesz,
Za co też niebo mają. [4]
Wariant 3
W żłobie leży któż pobieży kolędować małemu
Jezusowi Chrystusowi do nas dziś zesłanemu
do nas dziś zesłanemu
kolędować małemu do nas dziś zesłanemu
kolędować małemu.
Pastuszkowie mili chwałę Panu dajcie
I na lirach pieniom swoim wdzięcznie przygrywajcie.
Za tym nie czekajcie chwałę Panu dajcie
I pobożne pienia na cześć Mu śpiewajcie.
Niech wszelkie stworzenie chwałę Panu głosi
A on nam zbawienie u ojca wyprosi.
Święty święty Jezus nasz
święty święty Jezus nasz
Niech zabrzmi hosanna Dzieciątku
małemu niech zabrzmi
hosanna Bogu stwórcy naszemu. [6]
Zapis melodii znajduje się we wszystkich kancjonałach benedyktynek staniąteckich począwszy od rękopisu z 1707 r. Tę samą muzykę z drobnymi odchyleniami rytmicznymi, podają trzy kancjonały franciszkanek z I poł. XVIII w.; trzy inne podają sam tekst. Rękopisy karmelitanek nie zawierają melodii, cztery z nich (kantyczka Chybińskiego, rękopis z biblioteki klasztornej, sygn. 95, rękopisy BJ 3640 i 3642) przekazują tekst.
Inną wersję melodii, śpiewaną w połowie XVIII w., notuje zaginiona tabulatura organowa (por. Henryk Opieński: Kilka kart nieznanej tabulatury, „Rocznik Muzykologiczny” 1936). W początku XIX w. znano trzy wersje tego śpiewu; zamieszcza je
Mioduszewski (Śpiewnik kościelny, 1838). (...) Melodia będąca dziś w użyciu pochodzi w pierwszej części z I wersji podawanej przez
Mioduszewskiego, w drugiej części z wersji II.
Tekst pieśni oprócz wyżej wymienionych rękopisów podają zbiory drukowane z lat 1734 (i 1769), 1745, 1754, 1767, (i 1785), 1796, 1799. Liczy on 8 zwrotek[2].