Publikacja została wydana dla uczczenia dwusetnej rocznicy uchwalenia Konstytucji Trzeciego Maja. Wyróżnia się szczególnie dwoma cechami, które Maria Warcholc wyraźnie podkreśliła we wstępie:

– zawiera wybór pieśni nie tylko patriotycznych i żołnierskich, ale także religijnych (wśród nich kolęd), harcerskich, ludowych oraz towarzyskich. Znalazło się w niej także kilka ulubionych dzieł naszych najwybitniejszych kompozytorów – łącznie zbiór obejmuje 106 utworów;

– pieśni opatrzone zostały akompaniamentem opracowanym w taki sposób, by mogły go wykonać osoby mniej zaawansowane w grze na fortepianie. W większości akompaniamentów w partii prawej ręki prowadzona jest melodia, co ułatwia śpiew wspierając go intonacyjnie. Dodatkową zaletą tak pomyślanej partii fortepianowej jest to, że może ona być wykonywana jako samoistny utwór nadający się do domowego muzykowania. Osoby lepiej grające będą mogły samodzielnie wzbogacić brzmienie akompaniamentu, na przykład przez dodanie oktaw w basie czy uzupełnienie akordów.

Pieśni uszeregowano w układzie chronologicznym – od „Bogurodzicy” do „Żeby Polska była Polską” – stosując niewielkie odstępstwa od tej zasady, gdy chodziło o zgrupowanie utworów jednego charakteru, jak kolędy czy piosenki ludowe, które powstawały w różnym czasie.

Każde dzieło opatrzono komentarzem podającym genezę powstania i informacje związane z jego społecznym funkcjonowaniem. W wielu przypadkach autorstwo pozostało jednak anonimowe.

O zamieszczeniu danej pieśni w zbiorze decydowała przede wszystkim ranga historyczna i ogólnonarodowa popularność, a równocześnie jej wartość artystyczna i przystępność wykonawcza.

Warcholc zakończyła swój wstęp słowami, które warto często powtarzać i przypominać: „Pieśń zawsze była – i jest nadal – manifestacją naszej wspólnoty i tożsamości narodowej – w kraju i daleko od kraju. Budzi wspomnienia rodzinnego domu, echa dawnych lat. Przekażmy ją następnym pokoleniom.”