Poeta, satyryk, autor tekstów piosenek, także dziennikarz. Dzieciństwo spędził na Podolu, później mieszkał w Gródku Jagiellońskim i we Lwowie. W 1946 r. przeniósł się do Wrocławia. Studiował rysunek w Wyższej Szkole Plastycznej i filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Do 1950 r. pracował jako dziennikarz w „Słowie Polskim”. Od 1950 r. związany był z Rozgłośnią Polskiego Radia we Wrocławiu, etatowo jako kierownik Redakcji Rozrywkowej, później także współpracownik, autor i szef artystyczny audycji satyrycznej Studio 202, skupiającej autorów i aktorów studenckiego kabaretu Elita. Współpracował z teatrem, telewizją i radiem. Związany był szczególnie z audycją satyryczną 60 minut na godzinę Programu III Polskiego Radia.
Jest autorem słuchowisk radiowych, skeczy satyrycznych (dla własnego kabaretu Dreptak, Elity, a także dla kabaretu Dudek i Kabareciku Olgi Lipińskiej), wierszy wydanych w zbiorach Dreptakiada (1973 r.), Dreptakowisko (1976 r.), Cysorz – ballady i piosenki do śmiechu i do płaczu (1989 r.), Wierszyki (1995 r.), Docent Basset (1995 r.), Jeszcze (1996 r.) oraz tekstów piosenek m.in. dla 
Igi Cembrzyńskiej, Tadeusza Chyły, Aliny Janowskiej, Alicji Majewskiej i kabaretu Elita[1].
Andrzej Waligórski i Kabaret Elita.
Karykatura Andrzeja Waligórskiego.
Karykatura Andrzeja Waligórskiego.