Kompozytor, pianista i aranżer, także aktor i reżyser. Absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej. Po ukończeniu studiów w 1938 r. pracował w dziale technicznym Polskiego Radia. Po wojnie był spikerem radiowym (1945–1946) i aktorem Miejskich Teatrów Dramatycznych w Warszawie (1946–1948). Od 1948 r. ponownie związany był z Polskim Radiem, m.in. jako kierownik działu reżyserii muzycznej i nagrań, inżynier akustyk, reżyser i doradca do spraw muzyki rozrywkowej. Od 1948 r. współpracował z Jeremim Przyborą, z którym współtworzył radiowy Teatrzyk Eterek (1948–1958), telewizyjny Kabaret Starszych Panów (1958–1970) i Kabaret Jeszcze Starszych Panów (1978–1980). W latach 1954–1955 współpracował z kabaretem Szpak. Od 1965 do 1975 r. komponował dla kabaretu Dudek.

Jest autorem muzyki do:

— filmów fabularnych Café „Pod Minogą” (reż. Bronisław Brok) i Upał (reż. Kazimierz Kutz);

— musicali Machiavelli (libr. Ryszard Marek Groński, Antoni Marianowicz), Ballada o tamtych dniach (libr. Jerzy Jurandot, Stefania Grodzieńska) i Jedzcie stokrotki (libr. Jeremi Przybora);

— muzykałów Panna Zuzanna i Gołoledź (libr. Jeremi Przybora);

— komedii muzycznej Stokrotki ogrodnika Barnaby;

— spektakli Szklana menażeria i Romantyczni;

— programów i widowisk telewizyjnych Jeremiego Przybory Medea, moja sympatia, Przyjaciel przyjdzie wieczorem, Dzień bez kłamstwa, Rachunek nieprawdopodobieństwa, Telefon zaufania, Departament XIII, Balladyna ’68, Pani X przeprasza (współaut. Włodzimierz Korcz), Popołudnie starszych panów, X 333, cyklu Divertimento (Stomatologiczne, C-moll, Nr 3, Opus 4 Sylwestrowe, Deszczowa suita, Opus 5, Wizyty, Opus 7);

— piosenek do spektakli Taffy, Garden Party i Studencka miłość;

— piosenek do telewizyjnych programów Kabaret Starszych Panów (wersja czarno-biała: Zupełnie inna historia, Niespodziewany koniec lata, Nieznani sprawcy, Przerwa w podróży, 14 i ¾, Ostatni naiwni, Zaopiekujcie się Leonem, Piosenka jest dobra na wszystko) i Kabaret Jeszcze Starszych Panów (wersja kolorowa, m.in.: Herbatka, Tajemniczy mecenas, Noc pełna wiatru, Smuteczek, Kaloryferia, Zielony karnawał, Kwitnące szczeble, Niespodziewany koniec lata);

— piosenek do widowisk telewizyjnych dla dzieci Paluszek i Bajki Pana Perraulta;

— piosenek m.in. dla Hanny Banaszak, Ewy Bem, Ludmiły Jakubczak, Marii Koterbskiej, Jerzego Michotka, Wojciecha Młynarskiego, No To Co, Reginy Pisarek, Łucji Prus, Sławy Przybylskiej, Maryli Rodowicz, Ireny Santor, Urszuli Sipińskiej, Wojciecha Skowrońskiego, Jaremy Stępowskiego, Violetty Villas oraz aktorów Kabaretu Starszych Panów, m.in.: Mieczysława Czechowicza, Wiesława Gołasa, Kaliny Jędrusik, Barbary Krafftówny, Zofii Kucówny, Ireny Kwiatkowskiej, Bohdana Łazuki, Wiesława Michnikowskiego i Jaremy Stępowskiego.

Jego karierze poświęcone są m.in. hasła w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 137 i 176) oraz program TV Piosenka jest dobra na wszystko (reż. Ryszard Wolański). Jest laureatem:

— I nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’61 za Embarras,

— wyróżnienia na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’63 za Deszcz i To było tak,

— I nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’63 za Nie pamiętam,

— nagrody dziennikarzy na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’67 za W co się bawić,

— nagrody Przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’68 i I nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’68 za Po ten kwiat czerwony,

— nagrody Ministra Obrony Narodowej w 1969 r. za Balladę o tamtych dniach,

— nagrody Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’71 za W Polskę idziemy, drodzy panowie,

— nagrody Towarzystwa Przyjaciół Opola na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’72 za Z kujawiakiem,

— wyróżnienia na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’81 za Ja dla pana czasu nie mam,

— pośmiertnie Superwiktora (wspólnie z Jeremim Przyborą) w 1993 r. dla autora najciekawszego programu w 40-leciu TVP i nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyk 2000 (wspólnie z Jeremim Przyborą) w kategorii płyta roku – poezja śpiewana (CD Jeremi Przybora, Jerzy Wasowski: Piosenki Kabaretu Starszych Panów, vol. 1-5).

Twórczość obu autorów, Jeremiego Przybory i Jerzego Wasowskiego dokumentują wydawnictwa książkowe:

— Jeremi Przybora, Jerzy Wasowski, Kabaret Starszych Panów I – scenariusze programów telewizyjnych z lat 1958–1966 oraz teksty i nuty piosenek;

— Roman Dziewoński, Kabaretu Starszych Panów wespół w zespół – opowieść o realizacji szesnastu programów powstałych w latach 1958–1966, którą uzupełniają wywiady z aktorami kabaretu;

— Roman Dziewoński, Monika i Grzegorz Wasowscy, Ostatni naiwni : leksykon Kabaretu Starszych Panów – hasłami Leksykonu są wyłącznie postaci, scenariusze, piosenki cyklu Kabaret Starszych Panów zrealizowanego w latach 1958–1966;

— Dariusz Michalski, Starszy Pan A : opowieść o Jerzym Wasowskim^[1].