Poeta, autor tekstów, recenzent, także reżyser. Urodzony jako syn Szymona i Salomei z Eisenmanów. Gimnazjum ukończył w Łodzi. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim^[3] oraz medycynę w latach 1913–1915^[2]. Od 1914 r. działał jako autor tekstów dla warszawskich kabaretów i teatrzyków, takich, jak: „Udziałowy”, „Miraż”, „Czarny kot”, „Sfinks”. Swe wczesne utwory podpisywał pseudonimem Willy^[3].

Walczył jako legionista 5 pp I Brygady Legionów Polskich podczas I wojny światowej. Był pracownikiem wydziału propagandy Oddziału II Sztabu Generalnego^[1]. Zadebiutował wówczas jako poeta – jego wiersze z tego okresu zostały wydane w 1921 r. w tomie pt. Serce tatuowane. Od sezonu 1918/1919 był współkierownikiem teatru „Miraż”. Po roku 1921 współpracował z kabaretem „Stańczyk” i „Qui pro Quo”, zaś od 1925 r. z „Perskim Okiem”, w którym w 1927 r. został kierownikiem literackim.

Otworzył następnie własny teatr pod nazwą „Nowe Perskie Oko”, który zorganizował jako pierwszy w Warszawie na wzór teatrów paryskich w rodzaju „Folies Bergere”. Teatr ten, prowadzony z rozmachem, przyjął nazwę „Morskie Oko”; Andrzej Włast pozostawał jego dyrektorem do sierpnia 1931 r. Od października 1931 r. do lutego 1933 r. kierował ponownie „Morskim Okiem”, następnie prowadził teatr rewiowy „Rex”.

W latach 1933–1935 był dyrektorem „Wielkiej Operetki” (czyli późniejszej „Wielkiej Rewii”) – olbrzymiego teatru (music-hallu) przy ul. Karowej. We wrześniu 1935 r. objął stanowisko kierownika kinorewii „Hollywood” i piastował je do 1937 r., kiedy to powrócił jako dyrektor do „Wielkiej Rewii”. Teatrem tym kierował do końca stycznia 1939 r. W tym samym roku założył z Kazimierzem Krukowskim^[3] oraz Kazimierzem Łaszewskim^[2] teatr „Ali Baba” (istniał do wybuchu II wojny światowej). W okresie międzywojennym napisał setki tekstów piosenek (na nierównym poziomie; szczególnie dużo do programów „Morskiego Oka”), kilkanaście librett operetkowych, dziesiątki pełnospektaklowych programów rewiowych, które wystawiał we własnej reżyserii^[3]. Sprawował funkcje wiceprezesa Związku Autorów i Kompozytorów Scen Polskich^[1].

Od 1926 r. często przebywał za granicą, starając się poznać najnowsze tendencje panujące w przemyśle rozrywkowym^[3]. W czasie okupacji współpracował jako autor i wykonawca z kawiarniami artystycznymi warszawskiego getta. Jest autorem:

— sztuki Plaga Warszawy;

— wierszy wydanych w zbiorku Serce tatuowane (Warszawa 1923 r.);

— autorem serii zeszytowej Pipman i Kugelman z adaptacjami skeczy granych w kabaretach (Warszawa 1925 r.);

— autorem i tłumaczem librett operetkowych Co może morze, Szalona noc, Hrabina Marica, Ira, Cyrkówka, Książę z mansardy;

— scenariuszy rewiowych i kabaretowych;

— recenzji i felietonów na temat filmu, drukowanych w prasie codziennej i w pismach „Przegląd Teatralny i Kinematograficzny” oraz „Ekran i Scena”;

— ponad dwóch tysięcy tekstów piosenek do muzyki kompozytorów polskich i zagranicznych, m.in. dla Adama Astona, Very Bobrowskiej, Eugeniusza Bodo, Chóru Dana, Mieczysława Fogga, Karola Hanusza, Toli Mankiewiczówny, Lucyny Messal, Stanisławy Nowickiej, Tadeusza Olszy, Hanki Ordonówny, Zuli Pogorzelskiej, Ludwika Sempolińskiego, Janiny Sokołowskiej i Aleksandra Żabczyńskiego^[2].