Satyryk, poeta i autor tekstów piosenek, także reżyser. Absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Jako satyryk zadebiutował w 1966 r. na łamach „Szpilek”, jako wykonawca w 1968 r. w kabarecie Pod Egidą. W 1969 r. prowadził własny kabaret Mikser. W latach 1970–1973 był kierownikiem literackim kabaretu klubu studenckiego „Stodoła” w Warszawie. Współpracował jako autor i aktor z kabaretami Elita i Salon Niezależnych oraz z krakowskim teatrzykiem M. Korabicz. Współtworzył radiowe audycje satyryczne Ilustrowany Magazyn Autorów i 60 minut na godzinę. Z ich wykonawcami utworzył estradowy kabaret Tu Sześćdziesiątka, z którym występował w kraju i za granicą, m.in. w Szwecji, RFN, Austrii i Wielkiej Brytanii oraz w ośrodkach polonijnych USA, Kanady i Australii.
Jest autorem:
— widowiska Szkoła upiorów (muz. Włodzimierz Korcz);
— widowiska dla dzieci Małpet show (współaut. L. Radzikowski, muz. 
Aleksander Nowacki);
— powieści Rok 3978 (współaut. Jan Kaczmarek), Numer, Agent dołu, Powrót do Antybaśni i Korektura;
— opowiadań Powtórka z rozrywki, Tragedia Nimfy i Baśnie dla bezsennych;
— antologii tekstów kabaretowych 60 minut na godzinę, Z przymrużeniem ucha, Damy wam szkołę, Piąty odcień zieleni, Dynastia Szwendałów, Polskie Zoo, Antybaśnie, Wyciąg ze Zsypu i Książeczka bez nabożeństwa;
— szopek Od Jałty do Magdalenki, Szopka 1989, Polska szopka całoroczna (współaut. M. Majewski);
— tomiku wierszy satyrycznych Co nam zostało z tych wad;
— tekstów satyrycznych i tekstów piosenek do programów TV Winda (współaut. Andrzej Zaorski), Spotkania satyryczne, Kabaret Sześćdziesiątka, Szopka noworoczna, Polskie Zoo, Poradnia pozamałżeńska, Akropoland, Rodzina Statystycznych oraz dla Kabareciku Olgi Lipińskiej;
— programów i satyrycznych audycji radiowych Teatrzyk Apokryf, Co nam zostało z tych wad, Dzieje radiowych piratów, Zapiski kłusownika, Saga rodu Kowalewskich, 4 x P, czyli Parodia, Plagiat, Pastisz, Piosenka oraz Apropo i Zsyp;
— cykli radiowych mikrosłuchowisk Morderca, Matriarchat, Świnka, Enklawa, Klub łowiecki, Laboratorium nr 8, Antybaśnie i Stała się ciemność;
— drobnych utworów satyrycznych, felietonów w prasie literackiej i codziennej;
— licznych tekstów piosenek kabaretowych i estradowych.
Jest laureatem:
— Złotego Mikrofonu w 1974 r.,
— nagród Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za twórczość satyryczną w 1976, 1981 i 1992 r.,
— Wiktora w 1992 r.,
— Złotej Szpilki w 1992 r[1].