Piosenkarz i gitarzysta. Absolwent Wydziału Ekonomicznego Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie. Muzyczny samouk. Nie mogąc znaleźć zatrudnienia w wyuczonym zawodzie pracował w OTV w Gdańsku jako spiker. W styczniu 1958 r. zwyciężył w konkursie dla piosenkarzy amatorów, zorganizowanym przez Polskie Radio w Warszawie. Później nagrywał dla radia i koncertował w kraju z zespołem 
Jana Tomaszewskiego, grupą Albatros i zespołem estradowym Marynarki Wojennej prowadzonym przez Ryszarda Damrosza. Z tym ostatnim wystąpił także w ZSRR. Wiosną 1959 r. został solistą pierwszego polskiego zespołu rockandrollowego 
Rhythm & Blues, z którym 24 marca 1959 r. zadebiutował w gdańskim klubie „Rudy Kot”. Dwa miesiące później wystąpił z Rhythm & Blues w I Ogólnopolskim Konkursie Zespołów Jazzowych i Rozrywkowych w Warszawie. Zespół zajął tam wówczas I miejsce, zdobył nagrodę ZAIKS i otrzymał od wytwórni Polskie Nagrania propozycję nagrań płytowych.
W 1960 r. został solistą zespołu jazzowego Zygmunta Wicharego. W latach 1960–1964 nagrywał z Zygmuntem Wicharym płyty dla Muzy i Pronitu, śpiewał w kraju i na Węgrzech z zespołem The Twisters Leszka Bogdanowicza, występował w programach estradowych z Hanką Bielicką, Jerzym Połomskim, Ireną Santor, Ludwikiem Sempolińskim i Violettą Villas oraz w programach TV Muzyka lekka, łatwa i przyjemna Lucjana Kydryńskiego.
W 1964 r. wyjechał z żoną Hanną Rek i zespołem Hanna Rek Band za granicę. Koncertował w klubach Finlandii, Szwecji i Norwegii oraz w ośrodkach polonijnych USA. Po powrocie do kraju przypomniał się publiczności w koncertach Old Rock Meeting w latach 1986–1987, w koncercie Cicha woda na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’89 i w imprezie Trzy dekady polskiego rocka w 1991 r. Jego karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 184 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego)[1].