Literat, poeta i autor tekstów piosenek, także dziennikarz. Studiował na Wydziale Historii Uniwersytetu Warszawskiego. Zadebiutował w 1946 r. utworami satyrycznymi na łamach „Dziennika Łódzkiego”. W czasie studiów współpracował z prasą młodzieżową, w której publikował wiersze, felietony i reportaże. Jako autor tekstów piosenek zadebiutował w 1955 r. Od 1957 do 1969 r. pracował jako dziennikarz i autor w Polskim Radio i Telewizji. Był współtwórcą cyklu audycji Piosenki od ręki.
Jest autorem:
— scenariuszy słuchowisk radiowych;
— adaptacji telewizyjnych;
— wierszy wydanych w zbiorku Wizerunki liryczne;
— widowiska muzycznego Karuzela z piosenkami (muz. 
Lucjan Kaszycki);
— piosenek m.in. dla 
Ali-Babek, Ireny Jarockiej, Zofii Kamińskiej, Marii Koterbskiej, Steni Kozłowskiej, Haliny Kunickiej, Alicji Majewskiej, Jerzego Połomskiego, Joanny Rawik, Danuty Rinn, Ireny Santor, Wojciecha Skowrońskiego, Zdzisławy Sośnickiej, Zbigniewa Wodeckiego i Bogdany Zagórskiej.
Jest laureatem:
— nagrody Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’67 za Po co nam to było,
— II nagrody na festiwalu Sopot ’71 za Dom, który mam,
— nagrody Prezydenta miasta Opola na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’75 za Nie umiałam żyć jak inne[1].