Autor tekstów. W 1931 r. rozpoczął w Warszawie studia prawnicze i polonistyczne; studiował też rusycystykę i muzykę. W latach 1930–1934 należał do grupy literackiej „Kadra”[3]. Działalność literacką rozpoczął sztuką „Pod wiatr” (1933). Jako poeta debiutował zbiorem wierszy „Bez w samolocie” (1934). W 1936 r. napisał teksty piosenek do filmu „Wierna Rzeka”, m.in. Pieśń tęsknoty (muz. 
Tadeusz Górzyński)[4]. Pracował jako dziennikarz, m.in. w „Polsce Zbrojnej”. Jesienią 1939 r. napisał słowa słynnej piosenki okupacyjnej Ukochana ja wrócę[3].
Tuż po wojnie działał w Poznaniu, jako dziennikarz, autor i kompozytor piosenek. Autor operetki „Kariera panny Mery”. W latach 1947–1949 naczelny redaktor tygodnika „Film”. W latach 50. i 60. zajmował się działalnością literacką, czynny także jako krytyk filmowy i teatralny. W 1968 r. wyjechał z Polski, najpierw do Niemiec, a potem docelowo do Kanady, gdzie zmarł[4].
Po II wojnie światowej jego piosenki nagrywano na płytach „Mewa” i „Melodie”; pisał niekiedy pod pseudonimem Ryszard Tomski[3] oraz Jerzy Tomski[4]. Największym jego przebojem było Siedem czerwonych róż, napisane do muzyki Jana Maklakiewicza tuż przed wybuchem wojny[3].
Inne piosenki:
— Walcząca Warszawa (1944) – współautor z Zbigniew Krukowskim,
— Śnieg (muz. i sł., 1947),
— Miłości nie ma (muz. i sł., 1947),
— Czy wiesz co znaczy kochać (muz. Ildefons Gwizdała, 1947),
— Nowa wiosna (muz. Tadeusz Kwieciński, 1949),
— Walc jesienny (muz. Zygmunt Karasiński, 1949),
— Bałtyku jasny brzeg (muz. Zygmunt Karasiński, 1950),
— Buduj Warszawę (muz. Jan Maklakiewicz, 1950),
— Murarski walc (muz. Feliks Rybicki, 1951),
— Jakże pisać mam do chłopca (muz. Feliks Rybicki, 1951),
— Dla kraju (muz. Jan Maklakiewicz, 1951),
— Fontanna na rynku (muz. Jan Maklakiewicz, 1952),
— Pada cichy deszcz (muz. Zygmunt Karasiński, 1955),
— Warszawskie refreny (muz. Władysław Szpilman, 1955),
— Pewnego dnia (muz. Zygmunt Karasiński, 1957).
Inne źródła: por.: Zbigniew Pitera „Przeminęło z filmem” (Warszawa 1987); „Historia filmu polskiego”, t. 2 (Warszawa 1988); Zbigniew Adrjański „Kalejdoskop estradowy” (Warszawa 2002), zbiory nut z lat 40 ub.w., notatki wł. autora[4].